Η εικαστική παρέμβαση στο μεγάλο Τζαμί της Fortezza το Ιμπραήμ Χαν, από την ομάδα "Αφή" αποφασίστηκε πριν ένα χρόνο. Είναι ένα γοητευτικό εγχείρημα, όπως όλα όσα ενέχουν τον πειραματισμό αλλά και την αμφιβολία, την ακύρωση της σιγουριάς και τα ερωτήματα για το αποτέλεσμα.
Ολόκληρη η ιστορία της τέχνης, θα πείτε, έχει συνταχτεί , με τα ερωτηματικά και τις αμφιβολίες των ανθρώπων που τις διαπραγματεύτηκαν. Ποιός καλλιτέχνης και ποιός θεωρητικός, ακόμη και σήμερα, στα έτη της σιγουριάς που παρέχει η συνταγή της παγκοσμιοποιημένης εικόνας, δεν θέτει εαυτόν και έργον ενώπιον της αμφιβολίας;
Εν προκειμένω, η πρόκληση μεγενθύνεται, αφού έχει να αντιμετωπίσει και την άρνηση του χρόνου μας, απέναντι στην έννοια της ομάδας. Οι καλλιτέχνες που οργανώνουν το έργο τους στο Τζαμί, φτάνουν από το "μυθικό" παρελθόν της δεκαετίας του 1970, τότε δηλαδή που η συλλογική δουλειά έβρισκε γόνιμο έδαφος, να αποδώσει, στο ίδιο το κοινωνικό περιβάλλον και στην εκφρασμένη ανάγκη μιας συντροφικότητας εφικτής και νομιμοποιημένης.
Όταν το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ρεθύμνης καλούσε τα μέλη της ομάδας "Αφή" να δουλέψουν ένα καινούργιο έργο, το έκανε επιθυμώντας να διαπραγματευτεί με τις αξίες ενός θαρραλέου παρελθόντος που εξακολουθεί να υφίσταται. Μια δουλειά και μια άποψη, παλιά και νέα. [...] (Μαρία Μαραγκού, Διευθύντρια του Κέντρου Σύγχρονης Εικαστικής Δημιουργίας Ρεθύμνης)
