Το Αχιλλοπούλειο Παρθεναγωγείο του Καΐρου υπήρξε επί ογδόντα χρόνια βασικό σημείο αναφοράς στη ζωή των Ελλήνων της αιγυπτιακής πρωτεύουσας ως τόπος εκπαίδευσης, κοινωνικών συναλλαγών και αρωγής, νεανικής δράσης και δημιουργίας.
Το όνομά του παραμένει συνώνυμο με την ευεργεσία που του έδωσε ζωή, με την πίστη στην αξία της εκπαίδευσης, με το πνεύμα κοινωφελείας που διέτρεξε τη δράση του ως κοινοτικού ιδρύματος, με τον αγώνα των διευθυντριών του για την εκπλήρωση της αποστολής τους, με την αφοσίωση και ευσυνειδησία εκπαιδευτικών που στάθηκαν για τις μαθήτριες παραδείγματα προς μίμηση και, τέλος, με το πολύπλευρο παιδαγωγικό του έργο: τα κορίτσια της μεγάλης καϊρινής παροικίας έλαβαν γνώση, διαμόρφωσαν ελληνική ταυτότητα και ελληνορθόδοξη συνείδηση, και ―ίσως το κυριότερο― διδάχθηκαν ανθρωπισμό.
Τα έργα και οι ημέρες του Αχιλλοπουλείου ακολούθησαν κατά βήμα τα έργα και τις μέρες της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου και γενικότερα του αιγυπτιώτη ελληνισμού. Γεννήθηκε, άκμασε, αναδιπλώθηκε και τελικά επιβίωσε ανάλογα με τις στροφές που πήρε η διαδρομή της Αιγύπτου από ημιαυτόνομη οθωμανική επαρχία σε βρετανικό προτεκτοράτο και, τελικά, σε κυρίαρχο αραβικό κράτος.
Μέσα από την εξιστόρηση της διαδρομής ενός ελληνικού σχολείου σε χώρα φιλόξενη αλλά πολιτισμικά διαφορετική, ιχνογραφούνται χαρακτηριστικά και νοοτροπίες της παροικίας όπως η εσωστρέφεια, οι συντηρητικές απόψεις γύρω από την εκπαίδευση της γυναίκας, το πνεύμα αλληλεγγύης και της προσφοράς για έναν κοινό σκοπό.
Για όλα τα παραπάνω, η δουλειά αυτή δεν απευθύνεται μόνο στον εκπαιδευτικό και τον ιστορικό της εκπαίδευσης, αλλά και στον αναγνώστη που ενδιαφέρεται για την ιστορία του απόδημου ελληνισμού.
Η Μαρία Αδαμαντίδου σπούδασε αγγλική λογοτεχνία στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Καΐρου. Εκεί πραγματοποίησε και σεμινάριο ελέγχου ακριβείας κειμένων (check researching) καθώς και σπουδές στη μουσική (πιάνο) και στο χορό (κλασσικό, σύγχρονο). Γνωρίζει αγγλικά, γαλλικά και αραβικά. Εργάστηκε ως μόνιμο στέλεχος πολλών περιοδικών: "Reader's Digest", έρευνα και διασταύρωση πληροφοριών (1981-1982). Επίσης ως αρχισυντάκτρια στα περιοδικά "Cosmopolitan" (1983-1986), "Αστραπή" (1987), "Επιλογές" (1986-1987). Ως ανταποκρίτρια στο "Reader's Digest" (γραφείο Παρισίων, 1982-1992), ως συντονίστρια ύλης στα περιοδικά "Forum" (1987-1988) και "Playboy" (1987-1988) και ως υπεύθυνη ύλης στο περιοδικό "Elle" (1988-1989). Επίσης εργάστηκε
ως υπεύθυνη ενθέτου στο "BHMAgazino" (2005) και αρχισυντάκτρια στον τομέα "Lifestyle" του περιοδικού "Marie Claire" καθώς και διευθύντρια του ενθέτου του ίδιου περιοδικού για τη διακόσμηση και αρχισυντάκτρια του extra τεύχους δώρων (1994-2002).
Μετά από διετή έρευνα η Μαρία Αδαμαντίδου έγραψε και επιμελήθηκε το ιστορικό λεύκωμα "Ελληνικός αθλητισμός στο Κάιρο του 20ου αιώνα" το οποίο εκδόθηκε το φθινόπωρο του 2005 από την Ελληνική Κοινότητα Καΐρου. Το 1994 έγραψε, σχεδίασε και επιμελήθηκε την παραγωγή του οδηγού "Ελληνικός περίπατος στο Κάιρο" με περίπου 40 δικές της φωτογραφίες. Επιμελήθηκε επίσης τη δεύτερη βελτιωμένη έκδοση του βιβλίου που κυκλοφόρησε το 2004. Το 1998 το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Καΐρου πραγματοποίησε έκθεση με φωτογραφίες της Μαρίας Αδαμαντίδου από ελληνικές τοποθεσίες του Καΐρου. Επίσης το 2000 ο Δήμος Αθηναίων, στην έκθεσή του για τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό, περιέλαβε περίπου 30 φωτογραφίες της από το Κάιρο και την Αλεξάνδρεια, πολλές από τις οποίες δημοσιεύθηκαν και στον κατάλογο της έκθεσης.
