Αψέντι, το πικρό διαβολικό ποτό. Η ιστορία του άγγιξε τα όρια του μύθου, αφού το συνοδεύουν θρύλοι για καταραμένους ποιητές και καλλιτέχνες. Η Γαλλική διανόηση απ' τα μέσα του 19ου αιώνα λάτρεψε τη "σμαραγδένια νεράιδα" όπως αποκαλούσαν το αψέντι, υποστηρίζοντας ότι βάθαινε τη συνείδηση, την έμπνευση, τη δημιουργική τους τρέλα.
Ο Μανέ, ο Βαν Γκογκ, ο Γκωγκέν, ο Ντεγκά, ο Τουλούζ Λωτρέκ θα το υμνήσουν, για τις ανείπωτες χαρές που τους προσέφερε. Ο Ρεμπώ, ο Βερλαίν, ο Πόε, η, Μαίρη Σέλεϊ θα το λατρέψουν, για τις εμπνεύσεις που τους χάρισε, αλλά και γιατί πίνοντας το θάβαν στη λήθη αναμνήσεις πικρές από έρωτες κολασμένους.
Στις αρχές του 20ου αιώνα το αψέντι απαγορεύτηκε σαν τρελοπιοτό, όμως ο Τζακ Λόντον, ο Σώμερσετ Μωμ, ο Χεμινγουέι, υπό την επήρεια του έγραψαν αριστουργήματα. Ένα ποτήρι αψέντι, γλυκόπιοτα πικρό, είναι τόσο ποιητικό σαν το ηλιοβασίλεμα, θα πει ο Όσκαρ Ουάιλντ. Κι η Μαρί Κορέλι θ' αναφωνήσει: "Αφήστε με να τρελαθώ από την τρέλα του αψεντιού, την πιο άγρια, λαμπερή τρέλα στον κόσμο".
Στις μέρες μας, μετά από 100 χρόνια, το αψέντι επιστρέφει λαμπερό και απαλλαγμένο από δεισιδαιμονίες. Επιστρέφει για τους άγιους ποτές: τους ποιητές και τους καρδιοψαγμένους.
Αψέντι, μια ποίηση πικρή, της μοναξιάς, του ερωτικού μωβ, καρφωμένη κι ανοχύρωτη, εν παραστάσει. Κάποιες σπίθες συγκρατούν τ' απονενοημένα πουλιά απ' την πολιορκία του σώματος.
Ο Αντώνης Σαμιωτάκης γεννήθηκε στην Κοκκινιά, από Μικρασιάτες γονείς. Σπούδασε Νομικά, στη συνέχεια εργάστηκε σαν δημοσιογράφος κι αργότερα στον ναυτιλιακό τομέα. Είναι διευθυντής του Πειραματικού Μουσείου Λογοτεχνίας και διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος του Ορειβατικού Φυσιολατρικού Ομίλου Νικαίας και Δημοτικός Σύμβουλος στην πόλη της Νίκαιας.
Σήμερα είναι μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ελληνικής Γλωσσολογικής Εταιρείας και της Ελληνικής Εταιρείας Δικαίου του Περιβάλλοντος. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1978, με την ποιητική συλλογή "Πικραμύγδαλα", την οποία ακολούθησαν οι συλλογές "Διαδρομή', 1983, "Άλικο", 1986, "Δακρυρροές-αποτυπώματα", 1990, "Νύχτες και μέρες", 1993, "Αμήν", 1998, β' εκδ. 2000, "Ηδύ του έρωτος", 2006, βραβείο ποίησης Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, με τελευταία τη συλλογή "Αψέντι", εκδ. Ηριδανός, 2008. Ο Αντώνης Σαμιωτάκης εκτός από ποιητής είναι και κριτικός τέχνης, έχοντας εκδώσει δύο βιβλία ("Μικρές αφές", 1998, "Μικρές αφές ΙΙ", 2003) και δημοσιεύοντας συχνά κριτικά του σημειώματα στον περιοδικό Τύπο. Ακόμη παρουσιάζει πλούσια πνευματική δράση, με ομιλίες, διαλέξεις, κριτικές αποτιμήσεις και δραστηριοποίηση του μόνιμου Φιλολογικού του Καφενείου. Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχει τιμηθεί για την προσφορά του στα γράμματα. Έχει μεταφραστεί στα ιταλικά και τα αγγλικά. Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί.
