Η ρύθμιση του γεωγραφικού χώρου και η εξασφάλιση μιας τάξης στη χρήση του εδάφους τους αποτελεί κεντρικό στόχο των σύγχρονων κρατών. Για τον λόγο αυτό, κύριο μέλημα του συγγραφέα είναι να ενταχθεί το ιστορικό της χωροταξίας στο ευρύτερο πλαίσιο της ελληνικής ιστορίας των μεταπολεμικών χρόνων, μέχρι τις μέρες μας, με τη βοήθεια ιστοριογραφικής βιβλιογραφίας και αναλύσεων πολιτικών επιστημόνων, χωρίς να μετατραπεί το βιβλίο σε ένα συμβατικό επαγγελματικό εγχειρίδιο, έστω κι αν περιέχει πλήθος πληροφοριών για τη χωροταξία στην πράξη. Το βιβλίο αποτελεί και ένα χρονικό εξελίξεων, όπως και μια ανθολογία απόψεων, αφού βασικός στόχος ήταν να δοθεί ο λόγος σε όσους ασχολήθηκαν με τη χωροταξία στην Ελλάδα. Ειδικά κεφάλαια αφιερώνονται στον προβληματισμό για την προστασία του περιβάλλοντος, τη βιώσιμη ανάπτυξη, την κλιματική αλλαγή και την περιφερειακή ανάπτυξη. Το βιβλίο κλείνει με ένα συνοπτικό θεωρητικό κεφάλαιο, όπου το κράτος και η πολιτική λειτουργία αναδεικνύονται σε κρίσιμες παραμέτρους της οικοδόμησης μιας θεωρίας του σχεδιασμού κατάλληλης για την ερμηνεία της χωροταξίας στις ελληνικές συνθήκες.
Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ, Πολεοδομία-Χωροταξία στο Τμήμα Σχεδιασμού της Αρχιτεκτονικής Σχολής Architectural Association του Λονδίνου (μεταπτυχιακό δίπλωμα planning) και Γεωγραφία στο London School of Economics (PhD). Είναι ομότιμος καθηγητής Πολεοδομίας-Χωροταξίας στο ΕΜΠ. Διετέλεσε για πολλά χρόνια διευθυντής του Σπουδαστηρίου Χωροταξίας και Οικιστικής Ανάπτυξης του ΕΜΠ.
