Ο εθνοφυλετισμός είναι ακόμα ζωντανός στη συνείδηση των ιστορικών και των απλών ανθρώπων. Και το μεγάλο ερώτημα παραμένει πάντα για πολλούς: Τι απέγιναν οι αρχαίες φυλές και γιατί τα ονόματά τους χάθηκαν από τον καιρό των Ρωμαίων και ξαναεμφανίστηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα;
Το αποτέλεσμα της επώδυνης για τους ανθρώπους πολιτικής διαδικασίας που ονομάστηκε "εθνογένεση" είναι εξαιρετικά εύθραυστο και αμφιλεγόμενο. Αλλά φαντάζει σήμερα και εξαιρετικά άδικο.
Αυτό το βιβλίο έρχεται να βοηθήσει, δονκιχωτικά έστω, κάποια μελλοντική επανόρθωση της άδικης και ασύστολα ψευδόμενης ιστορίας των βαλκανικών λαών, εξετάζοντας την γέννηση των εθνωνύμων που επιβλήθηκαν τους τελευταίους τρεις αιώνες.
Και όπως σε όλες τις βαπτίσεις που επικυρώνονται από τον ιερέα, όλοι γελάνε εκτός από όσους βρίσκονται στην κολυμβήθρα.
Ο Ε. Ζάχος-Παπαζαχαρίου γεννήθηκε στην Αθήνα από πόντιους πρόσφυγες της ανταλλαγής του 1923. Μαθητής του Σίμωνα Καρά στα χρόνια 1952-1958 σπούδασε στο Παρίσι εθνολογία, εθνομουσικολογία, ανατολικές και βαλκανικές γλώσσες και πολιτισμούς. Διδάκτωρ της συγκριτικής φιλολογίας της Σορβώνης το 1968, εξέδωσε τα βιβλία "La poesie populaire des Grecs" (1966), " Albanie " (1971), Babel Balkanique. Histoire politigue des alphabets utilisies dans les Balkans " (1975). Στην Ελλάδα εξέδωσε τα βιβλία, "Η Πιάτσα" (1980), "Το Λεξικό της Πιάτσας" (1981, β΄ έκδ. "Λεξικό της Ελληνικής Αργκό", 1999), "Ο άλλος Θεόφιλος" (1998), "Είμαστε Πόντιοι" (1984), "Ο ξένος της Νέας Κερασούντας" (1984), "Γλώσσες Αλφάβητα και εθνική ιδεολογία στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια" (2000), "Ανατολή Ανατολών" (2005), "Ο Μάρκος και η λαϊκότητα" (2005), "Η λαϊκότητα στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο" (2010).
Ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο, το θέατρο, την τηλεόραση, το τραγούδι, ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης, στιχουργός και συνθέτης. Δίδαξε κατά καιρούς στα Πανεπιστήμια Θράκης, Θεσσαλίας, Μακεδονίας, εθνογραφία, κοινωνική ανθρωπολογία, βαλκανολογία.
Μη Διαθέσιμο
