Στο βαρύτιμο έργο του για τον Βησσαρίωνα, ο λόγιος δημοσιογράφος και εκδότης Α. Κύρου (1898-1950) συντάσσει την πληρέστερη έως σήμερα βιογραφία του Βησσαρίωνα, του ουμανιστή Αναγεννησιακού Έλληνα. Με χρήση των πρωτογενών πηγών, με επιτόπια επίσκεψη των τόπων που έδρασε ο Βησσαρίων –Κωνσταντινούπολις, Μυστράς, Ιταλία–, ο Κύρου παρέχει ένα χυμώδες και εμπεριστατωμένο κείμενο που διαβάζεται άνετα από τον φιλέρευνο και φιλίστορα αναγνώστη.
Ο Βησσαρίων ενστερνίσθηκε την Δύση, την οποία θεωρούσε ως μόνη και μοναδική αρωγό για την αποτροπή του Ισλάμ στα Βαλκάνια και προσπάθησε δύο φορές να εκλεγεί Πάπας. Η μη εκλογή του ωφείλετο στο γεγονός, ότι παρέμεινε πάντοτε Έλλην με την γενειάδα του ορθόδοξου επισκόπου και με το βλέμμα προς την Ανατολή.
Ο Κύρου κατορθώνει να αναδείξει τις αρετές του Βησσαρίωνα στον πολιτικό και διπλωματικό τομέα, και παράλληλα τονίζει τις ρηξικέλευθες γεωπολιτικού χαρακτήρα προτάσεις του για την διάσωση του Γένους.
Τι μένει τελικά από τον «Ποντικόν τω γένει», γέννημα θρέμμα της Τραπεζούντας Βησσαρίωνα; Αναμφίβολα η αγάπη του προς τον Ελληνισμό και η συμβολή του στα Γράμματα με την συλλογή χειρογράφων Ελλήνων κλασσικών και την ίδρυση σχετικής Ακαδημίας, μίας συγχρόνου Στέγης Γραμμάτων.
Αχιλλέας Κύρου (1898-1950). Ο Αχιλλέας Κύρου, γιος του δημοσιογράφου και εκδότη Άδωνι Κύρου, γεννήθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στο Φυσικομαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, στράφηκε ωστόσο από νωρίς στη δημοσιογραφία και το 1918 ανέλαβε, από κοινού με τον αδερφό του Κύρο τη διεύθυνση της εφημερίδας "Εστία", ως διάδοχοι του πατέρα τους. Η πολιτική της εφημερίδας διατήρησε το συντηρητικό φιλοβασιλικό προσανατολισμό της αλλά και την πολιτική της για πλήρη ενημέρωση του πολίτη, με αποτέλεσμα οι αδελφοί Κύρου να αντιμετωπίσουν προβλήματα με τις κατά καιρούς ελληνικές κυβερνήσεις. Η εφημερίδα έκλεισε τρεις φορές, μία την περίοδο της δίκης των έξι και δύο επί δικτατορίας Παγκάλου. Με την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα, οι Κύρου παραιτήθηκαν από τη διεύθυνση της "Εστίας" και μετά από εντολή των γερμανών ανέλαβε το συντακτικό προσωπικό, που για λόγους συνείδησης παραιτήθηκε λίγο αργότερα, προβάλλοντας ως λόγο οικονομικές δυσχέρειες. Κατά τη διάρκεια της κατοχής οι Κύρου αναμείχθηκαν στον παράνομο Τύπο. Ο Αχιλλέας Κύρου πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας με το θεατρικό έργο "Στα όπλα η λεβεντιά" που παραστάθηκε το 1919 από το θίασο της Κυβέλης. Ακολούθησε η συλλογή διηγημάτων "Όνειρα", που εκδόθηκε το 1929 και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση και κυρίως τις μελέτες, ιστορικές, λογοτεχνικές και αισθητικές. Στο θεατρικό χώρο διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου και Γενικός Γραμματέας του. Πέθανε στο Παρίσι. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Αχιλλέα Κύρου βλ. Φάνης Κλεάνθης, "Κύρου Αχιλλεύς", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 5, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986 και χ.σ., "Κύρου Αχιλλεύς", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 9, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
