Αυτή, λοιπόν, την ασύλληπτη και τελειότατη επιτυχία όλων των επιθυμιών είχαν την τύχη να την απολαύσουν οι άγιοι όλων των εποχών με την άσκηση και καλλιέργεια των αρετών. Από αυτούς άλλοι αντιστάθηκαν στην αμαρτία και πλήρωσαν την ενάρετη ζωή τους με μαρτυρικό θάνατο χύνοντας το αίμα τους για την πίστη τους (Εβραίους, 11,36-39), και άλλοι αγωνίστηκαν με ασκητικό τρόπο, βάδισαν τον στενό και δύσκολο δρόμο της αρετής (Ματθαίος, 7,14) και έγιναν μάρτυρες με τη δική τους ελεύθερη βούληση και επιλογή. Τη γενναιότητα και τα κατορθώματα όλων αυτών των μαρτύρων, που η ζωή τους τελείωσε μέσα σε αίμα μαρτυρικού θανάτου και οι οποίοι θέλησαν με επίπονη και σκληρή άσκηση να μιμηθούν τον αγγελικό βίο, η εκκλησία του Χριστού, αφού την παρέλασε από τους θεοφόρους Αποστόλους και μακαριστούς Πατέρες, θέλησε γραπτά να την παραδώσει και να την παρουσιάσει ως υπόδειγμα στις μεταγενέστερες γενιές, με σκοπό τη σωτηρία του γένους μας με βάση τα όσα αυτοί νομοθέτησαν. Διότι, ο δρόμος που οδηγεί στην αρετή είναι δύσκολος και ανηφορικός και γίνεται ακόμα πιο δύσκολος και ανηφορικός σε όσους δεν εμπιστεύονται ολόκληρο τον εαυτό τους στον παντοδύναμο Κύριο, αλλά επακολουθούν να καταδυναστεύονται από την τυραννική επίθεση των ανθρωπίνων παθών τους».
Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (περ. 676-5 Δεκεμβρίου 749) ήταν Σύρος μοναχός και πρεσβύτερος. Γεννήθηκε στη Δαμασκό -εξ ου και το προσωνύμιό του- και ανήκε σε εξέχουσα οικογένεια. Ο πατέρας του Σέργιος ήταν διοικητής της Δαμασκού, που ήταν τότε υποταγμένη στους Σαρακηνούς.
Με προτροπή του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννη χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και εγκαταστάθηκε στη μονή του αγίου Σάββα, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Εκεί έζησε όλη του τη ζωή μελετώντας και συγγράφοντας, κυρίως μουσικά έργα.
Ήταν εικονολάτρης και πολέμησε με σφοδρότητα τους εικονομάχους αυτοκράτορες Λέοντα τον Γ' τον Ίσαυρο και τον Κωνσταντίνο τον Κοπρώνυμο. Γράφοντας επιστολές, ζητούσε από το λαό της Πόλης να τιμά τις εικόνες. Αναφέρεται ότι ο Λέων διέταξε να μιμηθούν την γραφή του Δαμασκηνού και να στείλουν στο Χαλίφη πλαστή επιστολή του, με την οποία να φαίνεται ότι αυτός προσέφερε τη Δαμασκό στους Βυζαντινούς. Ο Χαλίφης πείστηκε και του έκοψε το δεξί χέρι, το οποίο όμως γιατρεύτηκε ως εκ θαύματος. Τότε έγραψε τον Α΄ Ειρμό του Κανόνος του Α' ήχου «Σου η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται».
Χάρη στην ευγλωττία του ονομάσθηκε και «Χρυσορρόας», ενώ για το πλούσιο μουσικό του έργο ονομάστηκε «Μαΐστωρ της μουσικής». Ανακηρύχθηκε άγιος και η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του στις 4 Δεκεμβρίου, ενώ η Καθολική στις 6 Μαΐου.
Μη Διαθέσιμο
