Στη σειρά των Βυζαντινών κειμένων η έκδοση του Ευσέβιου, επισκόπου Καισαρείας, για τη ζωή και τη δράση του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου, έχει την αμεσότητα του συγγραφέα που γνώρισε από κοντά τον βιογραφούμενο και που παρακολούθησε τη δυναμική του προέλαση στην κατάληψη της κοσμικής εξουσίας, αλλά και την αποφασιστικότητά του να επιβάλει τη νέα θρησκεία του χριστιανισμού, πατάσσοντας κάθε άλλη θρησκευτική έκφραση, ιδίως την αρχαία θρησκεία και λατρεία των Ελλήνων.
Η θυελλώδης ζωή του για την εξόντωση των αντιπάλων του, ακόμη και του εντελώς οικείου περιβάλλοντός του, και η παρέμβασή του στα εκκλησιαστικά πράγματα με τη συμμετοχή του στις Οικουμενικές Συνόδους προβάλλονται με όλο τον υποκειμενισμό ενός φίλου προσκείμενου επισκόπου προς τον ισχυρό αυτοκράτορα.
