Οι δύο οδηγοί του Δάντη στους χώρους του μεταφυσικού - του έπους βρίσκονται σε συμπληρωματική σχέση: ο Βιργίλιος τον οδηγεί στα δύο πρώτα επίπεδα, την Κόλαση και το Καθαρτήριο, ενώ η Βεατρίκη τον οδηγεί στο τρίτο επίπεδό, τον Παράδεισο.
Ο Βιργίλιο είναι εδώ η προσωποποίηση της υψηλόφρονης ποίησής του. Με τα αισθητικά και ηθικά της διδάγματα ωριμάζει ο Δάντης και γίνεται ικανός να σηκώσει το βάρος του ποιητικού του άθλου. Ωστόσο, τ' ανώτερα μυστήρια της ψυχής, όταν αυτή στρέφεται προς τον τελικό προορισμό, που είναι και ο τόπος εκπόρευσής της, δεν μπορεί να προσεγγίσει παρά μόνο με τη βοήθεια της Βεατρίκης. Αυτή με τη σειρά της είναι η προσωποποίηση της ψυχικής του υπόστασης, της γιουνγκικής anima. Η Βεατρίκη - anima τον ανεβάζει μέχρι την κορυφή του κόσμου, τη λαμπερή rosa candida, το λευκό θεϊκό ρόδο, που το συναποτελούν οι ψυχές λευκοφορεμένων αγίων και αγγέλων και όπου ο Δάντης απολαμβάνει το μακάριο θέαμα της τρισηλίου θεότητος...
Ο Αντώνης Μπουσμπούκης είναι αναπληρωτής καθηγητής γλωσσολογίας και διδάσκει στο Ιταλικό Τμήμα του Α.Π.Θ.
Σπούδασε ιστορία - αρχαιολογία, ιταλική φιλολογία και εξειδικεύτηκε στη ρωμανική γλωσσολογία στα πανεπιστήμια της Ρώμης και του Βουκουρεστίου. Έργα του μεταξύ άλλων είναι τα:
-"Το ρήμα της Αρωμουνικής" (1982),
-"Αυθεντικές ιστορίες παραφυσικών φαινομένων στην Πίνδο" (1983),
-"Ουγκολίνο: προσέγγιση ενός δαντικού συμβόλου" (1994),
-"Γλώσσα και ύφος στη Θεία Κωμωδία" (2000),
-"Βιργίλιος και Βεατρίκη, οδηγοί του Δάντη" (2005)
και σειρά αυτοτελών έργων σχετικών με τη γραμματική δομή της βλάχικης και ιταλικής γλώσσας.
