Το βιβλίο αποτελεί μια απόπειρα τεκμηρίωσης της μελισσοκομίας στον βυζαντινό κόσμο μέσω της μαρτυρίας των γραπτών πηγών, της εικονογραφίας και των ανασκαφικών ευρημάτων. Χρονικά καλύπτει την περίοδο από τον 4ο έως τον 15ο αιώνα, ενώ γεωγραφικά επεκτείνεται κυρίως στις επαρχίες της Ελλάδας, της Μικράς Ασίας, της Νότιας Ιταλίας. Ειδικό κεφάλαιο αφιερώνεται στην πλούσια μελισσοκομική παράδοση της μεσαιωνικής Δύσης, προκειμένου να εντοπιστούν αναλογίες ή διαφορές σε σχέση με τις πρακτικές του Βυζαντίου. Επισυνάπτονται επίσης διάφορα παραρτήματα, όπως πρωτότυπα και ενδιαφέροντα σχετικά κείμενα, η μελισσοκομική ορολογία της εποχής, ειδολογικά ευρετήρια κ.ά. Η πλούσια εικονογράφηση και η παράθεση σχεδίων και χαρτών συμβάλλει στην παραστατική παρουσίαση της δραστηριότητας.
Μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές διαπιστώσεις αφορούν την εξύμνηση των αρετών της μέλισσας από εξέχοντες ιεράρχες, τις πολυάριθμες και πολυειδείς εφαρμογές των μελισσοκομικών προϊόντων στην καθημερινή ζωή των Βυζαντινών, την ποικιλομορφία στο σχήμα και το υλικό των κυψελών (πήλινες, ξύλινες σανιδένιες, κορμοί δέντρων, ψάθινες), την εφαρμογή πρωτότυπων μέσων -για την εποχή- στην εργασία των μελισσοκόμων όπως της προστατευτικής προσωπίδας.
