Το βιβλίο αυτό παρακολουθεί τις διπλωματικές, πολιτιστικές και εμπορικές σχέσεις μεταξύ της Κωνσταντινούπολης και της Βενετίας από την ίδρυση της Βενετικής δημοκρατίας μέχρι την πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Δείχνει πως οι Βενετοί, ενώ ήταν απόμακροι υπήκοοι και σύμμαχοι της Κωνσταντινούπολης, επωφελήθηκαν από την Τέταρτη Σταυροφορία το 1024 και, παρά τη θανάσιμη αντιζηλία τους με τους Γενοβέζους, απέκτησαν δική τους αποικιακή αυτοκρατορία και κατέληξαν να ελέγχουν εξολοκλήρου τη βυζαντινή οικονομία. Παράλληλα, ο συγγραφέας υπογραμμίζει τους σπουδαιότερους πολιτιστικούς και κυρίως πολιτικούς λόγους, για τους οποίους οι σχέσεις των δύο κρατών ήταν πάντα εκ φύσεως ασταθείς.
O Donald M. Nicol υπήρξε καθηγητής της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, Γλώσσας και Λογοτεχνίας στην έδρα Αδαμαντίου Κοραή του King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου από το 1970 μέχρι και το 1988, και διευθυντής της Γενναδείου βιβλιοθήκης των Αθηνών από το 1988 μέχρι το 1992. Έχει γράψει αρκετά έργα.
