Πόσο καταλαβαίνουμε ένα έργο σύγχρονης τέχνης; Η τέχνη προϋπάρχει ως γνώση ή επινοείται; Τι νέο πρότειναν τα κινήματα σύγχρονης τέχνης και οι εκπρόσωποί τους, των οποίων τα έργα γεμίζουν σήμερα τα μεγάλα μουσεία και τις ιδιωτικές συλλογές στην Ευρώπη, στην Αμερική και στις αραβικές χώρες; Στην εποχή μας υπάρχουν "τέλεια" έργα τέχνης και "αντικειμενικά" κριτήρια στη συγγραφή μιας Ιστορίας της Σύγχρονης Τέχνης;
Στο βιβλίο αυτό ο Γιάννης Κολοκοτρώνης επιχειρεί μία νέα μέθοδο ανάγνωσης για το έργο τέχνης, θεωρώντας το ως ένα ανοιχτό σύστημα κωδικοποιημένων συμβόλων των οποίων την ερμηνεία διαρκώς εμπλουτίζουμε. Στο πρώτο μέρος, εξετάζει με διεξοδικό τρόπο θεωρητικά ζητήματα της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής και αμερικανικής τέχνης. Αναλύει τις δομές, τους μηχανισμούς και τις συνθήκες, που γέννησαν τα ποικίλα καλλιτεχνικά κινήματα στον 20ό αιώνα, τις πολιτιστικές στρατηγικές, το ρόλο και το χαρακτήρα των μουσείων και των ιδιωτικών συλλογών σύγχρονης τέχνης, για να καταλήξει στο πολυέργο, στη νέα μορφή έργων σύγχρονης τέχνης ολιστικού χαρακτήρα. Στο δεύτερο μέρος, επιχειρεί μία συστηματική επεξηγηματική κωδικοποίηση των τεχνικών, των όρων, των κινημάτων και των σημαντικότερων καλλιτεχνών, που εμφανίστηκαν και κυριάρχησαν στον εικαστικό χώρο τον 20ό αιώνα, προσφέροντας στον αναγνώστη τη δυνατότητα για μία βαθύτερη κατανόηση των αλλαγών και των διεργασιών, που συντελέστηκαν στο καλλιτεχνικό τοπίο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Tο εξώφυλλο είναι βασισμένο στο έργο του Aχιλλέα Δρούγκα Tαράτσα με την Aκρόπολη και στο έργο του Παναγιώτη Tανιμανίδη Δύο ερωτευμένα πιθάρια στα υπόγεια νερά των Δελφών.
Ο Γιάννης Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Είναι επίκουρος καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Πολυτεχνείο Θράκης (Τμήμα Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών). Έχει επιμεληθεί εκθέσεις σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα, τη Γερμανία, τη Σουηδία και τη Γαλλία. Κείμενά του δημοσιεύονται από το 1986 σε περιοδικά τέχνης, στον ημερήσιο Τύπο, σε καταλόγους καλλιτεχνών και σε συλλογικές εργασίες των εκδοτικών οίκων Αδάμ, Αρχέτυπο, Εκδοτική Αθηνών, Καστανιώτης, Μέλισσα. Έχει γράψει τις μελέτες: "Τεριάντ, κείμενα για την Τέχνη" (Αθήνα, Καστανιώτης, 1990), "Αλέκος Φασιανός, ο Ζωγράφος, ο Χαράκτης" (Αθήνα, Πινακοθήκη Πιερίδη, 1991), "Η Νεκρή Φύση στη Νεοελληνική Τέχνη" (Λευκωσία, Ίδρυμα Πιερίδη, 1992), "Η Τέχνη σε Μετάβαση" (Αθήνα, Νηρέας, 2000, Α΄ έκδοση), "Νέα Ελληνική Τέχνη 1974-2004" (Αθήνα, Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, 2007). Διετέλεσε διευθυντής στην Πινακοθήκη Πιερίδη (1987-96) και γενικός γραμματέας του ελληνικού παραρτήματος της Διεθνούς Ενώσεως Κριτικών Τέχνης (AICA). Συνεργάστηκε με το National Geographic (1997-98). Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της υλοποίησης της Πινακοθήκης Κυκλάδων στο παλαιό Τελωνείο Σύρου (1994) και του Πάρκου Σύγχρονης Τέχνης στη Νέα Ιωνία Βόλου (2004). Υπήρξε, επίσης, υπότροφος του Ιδρύματος Fulbright.
