Η Ελλάδα αποτελεί ένα φυσικό εργαστήριο γεωλογίας, που δίνει τη δυνατότητα να αντιληφθούμε τη σημερινή ενεργό γεωδυναμική διεργασία του ελληνικού ορογενετικού τόξου, που περιλαμβάνει τους σεισμούς, τα ηφαίστεια, τις μετακινήσεις ακτών και τις άλλες γεωλογικές διεργασίες ανυψώσεων και βυθίσεων διαφόρων περιοχών, καθώς και της έντονης διάβρωσης, μεταφοράς και απόθεσης ιζημάτων. Ταυτόχρονα αποτελεί ένα σπουδαίο γεωλογικό μουσείο, που αποκαλύπτει την πολύπλοκη ιστορία της περιοχής κατά τη διάρκεια των τελευταίων 300 εκατομμυρίων ετών της ύπαρξης του πλανήτη μας. Μέσα από τη μελέτη των πετρωμάτων της Ελλάδας μπορούν να ανιχνευθούν παλιές ωκεάνιες λεκάνες, όπως στη Βόρεια Πίνδο και την Όρθρυ, παλιά κρυσταλλικά πετρώματα του Παλαιοζωικού αιώνα, παλιά γρανιτικά και ηφαιστειακά πετρώματα, καθώς και χαρακτηριστικές φάσεις ασβεστολίθων και άλλων ιζηματογενών πετρωμάτων, τα οποία περιέχουν απολιθώματα τόσο παράκτιας νηριτικής φάσης, όσο και πελαγικής ή και αβυσσικής φάσης. Τα νεότερα ιζήματα αποκαλύπτουν τη συνεχή αλλαγή της παλαιογεωγραφίας της Ελλάδας, με περιοχές λιμνών, οροπεδίων, κόλπων που μεταβάλλονται σε νέες μορφές νησιών, χερσονήσων ή ψηλών βουνών κτλ. Όλα τα προηγούμενα περιέχονται στο βιβλίο που περιγράφει την τεκτονική δομή των γεωλογικών στρωμάτων και των λοιπών πετρωμάτων της Ελλάδας, καθώς και τα διαδοχικά στάδια εξέλιξης της παλαιογεωγραφίας και της γεωδυναμικής στον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου.
Ο Δημήτρης Ι. Παπανικολάου είναι καθηγητής Δυναμικής και Τεκτονικής Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διευθυντής του Εργαστηρίου Φυσικών Καταστροφών. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας, διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών και γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας στο Υπουργείου Εσωτερικών. Είναι επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Reims (Γαλλία) και στο Μ.Ι.Τ. (Βοστόνη, ΗΠΑ).
