Μια σειρά από εύθυμα σημειώματα γύρω απ' τα παιδικά μου χρόνια -δημοσιευμένα στον «Ταχυδρόμο»- ήταν το ξεκίνημα που με παρέσυρε σιγά-σιγά να γράψω ένα Χρονικό για τον ελληνισμό του Πόντου. Όχι εύθυμο, βέβαια, γιατί ένα τέτοιο γραφτό δεν γίνεται να είναι εύθυμο, και πολύ λιγότερο όταν αφορά στην χρονική περίοδο της Ιστορίας του Πόντου, που μπαίνει σε τούτο το βιβλίο -1914-1922- δηλαδή, τα χρόνια που αντιστοιχούν στην τελευταία φάση της τραγωδίας και το τελικό ξερίζωμα του ελληνισμού του Πόντου
Ο Δημήτρης Ψαθάς (1907-1979) γεννήθηκε στην Τραπεζούντα του Πόντου και ήρθε στην Αθήνα το 1923, όπου τελείωσε τις σπουδές του και αφιερώθηκε στη δημοσιογραφία, στην ευθυμογραφία και στο θέατρο.
Το 1937 κυκλοφόρησε το πρώτο χιουμοριστικό βιβλίο του "Η Θέμις έχει κέφια" κι ευθύς τον επόμενο χρόνο "Η Θέμις έχει νεύρα". Εκείνο, όμως, που τον έκανε πανελλήνια γνωστό ήταν η "Μαντάμ Σουσού", η περιλάλητη ηρωίδα του ομώνυμου χιουμοριστικού μυθιστορήματός του.
Τη δραματική περίοδο της Ιταλογερμανικής Κατοχής ο Δημήτρης Ψαθάς περιέγραψε με το δικό του αμίμητο τρόπο στα βιβλία του "Χειμώνας του 41" (1945), "Αντίσταση" (1945), και "Το χιούμορ μιας εποχής" (1946). Ο συγγραφέας ταξίδεψε στη Γαλλία, Αγγλία, Αμερική, Τουρκία, Αίγυπτο και περιέλαβε τις εντυπώσεις του στα βιβλία του "Κάτω από τους ουρανοξύστες" (1950), "Στη χώρα των μυλόρδων" (1951) και "Παρίσι, Σταμπούλ κι άλλα εύθυμα ταξίδια" (1951). Επίσης, εξέδωσε ένα άλλο χιουμοριστικό μυθιστόρημα, που περιλαμβάνει σάτιρα των ηθών της εποχής, με τον τίτλο "Οικογένεια βλαμμένου" (1956) και σειρά εύθυμων διηγημάτων που τιτλοφορούνται "Παρ ολίγον να γελάσουμε" (1960).
Επιλογή χρονογραφημάτων του περιέλαβε σε τρία βιβλία με τους τίτλους "Από την εύθυμη πλευρά", "Στο καρφί και στο πέταλο", και "Πέρα βρέχει" (1960).
Παράλληλα με τη δημοσιογραφία ο Δημήτρης Ψαθάς επιδόθηκε με θριαμβευτική επιτυχία και στη συγγραφή κωμωδιών, μερικές από τις οποίες κατέρριψαν το ρεκόρ των παραστάσεων στην Ελλάδα. Οι κωμωδίες του, που παίχθηκαν απ όλους σχεδόν τους κεντρικούς θιάσους της Αθήνας και με τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς είναι "Το στραβόξυλο" (1940), "Ο εαυτούλης μου" (1941), "Οι Ελαφρόμυαλοι" (1942), "Μαντάμ Σουσού" (1942), "Σκίτσα της εποχής" (όπου περιλαμβάνονται τα μονόπρακτα "Ο Κηφισοφών", "Γαλάζια χελώνα", "Νευρικός κύριος", "Τρελοί της εποχής" και "Ιφιγένεια. . . εν Μαύροις", 1944), "Φον Δημητράκης" (1947), "Η ζωή είναι ωραία" (1952), "Ζητείται ψεύτης" (1953), "Μικροί Φαρισαίοι" (1954), "Ο φαύλος κύκλος" (1954), "Ένας βλάκας και μισός" (1956), "Προς Θεού μεταξύ μας" (1957), "Φωνάζει ο κλέφτης" (1958), "Εταιρία θαυμάτων" (1959), "Η Μαίρη τα λέει όλα" (1960), "Εξοχικόν κέντρον ο Έρως" (1960), "Εμπρός να γδυθούμε" (1962), "Χαρτοπαίχτρα" (1963), "Ξύπνα, Βασίλη" (1965), "Ο αχόρταγος" (1966), "Ο κουτσομπόλης" (1968), "Προίκα μου αγαπημένη" (1968), "Οι ατίθασοι" (1970), "Ο αφελής" (1973), "Το ανθρωπάκι" (1974).
Τα περισσότερα από τα θεατρικά του έργα έχουν γίνει κινηματογραφικές ταινίες με τεράστια επιτυχία-η υψηλή θεαματικότητά τους από την τηλεόραση απ όπου προβάλλονται σήμερα αποδείχνει το αξεπέραστο ταλέντο του δημιουργού τους και τη μόνιμη επικαιρότητα των θεμάτων τους. Ο Δημήτρης Ψαθάς εξέδωσε επίσης και ένα ιστορικό χρονικό 500 σελίδων, συγκλονιστικό ντοκουμέντο από τη ζωή, τους διωγμούς και την αντίσταση του ελληνισμού της ιδιαιτέρας του πατρίδας, με τίτλο "Γη του Πόντου" (1966).
