Σε τούτο το βιβλίο του ο συγγραφέας, επισημαίνει την τραγικότητα του χωρισμού και προσδιορίζει ένα καινούργιο δρόμο πορείας προς την ένωση των χριστιανών. Καλεί τους φίλους και τους εχθρούς της οικουμενικής κίνησης να δώσους στις ενέργειές τους μεγαλύτερο βάθος, να αλλάξουν επίπεδο, να μετατεθούν στον χώρο εκείνο, όπου οι ανθρώπινες πράξεις είναι πράξεις του Κυρίου Ιησού, ενέργειες Πνευματικές, αληθινά αποτελεσματικές και γόνιμες.
Ο π. Δημήτριος Στανιλοάε γεννήθηκε το 1903, στην Τρανσυλβανία. Σπούδασε θεολογία στην περίφημη θεολογική σχολή του Cernauti κι αργότερα στην Αθήνα (για ένα μικρό διάστημα), όπου έμαθε και την ελληνική γλώσσα, και στο Μόναχο και το Βερολίνο. Το 1929, σε ηλικία 26 ετών, διορίζεται αναπληρωτής καθηγητής στην έδρα της Δογματικής στη Θεολογική Ακαδημία του Σιμπίου. Για 17 χρόνια διδάσκει Δογματική και κατά διαστήματα Απολογητική, Ποιμαντική και Ελληνική γλώσσα. Το 1935 εκλέγεται τακτικός καθηγητής και το 1936 πρύτανης της Θεολογικής Ακαδημίας του Σιμπίου μέχρι το 1946, όταν αναγκάζεται για πολιτικούς λόγους να μετατεθεί στο Βουκουρέστι.
Ασχολήθηκε με την Παλαμική θεολογία και τη Δογματική αφήνοντας πίσω του μνημειώδεις μελέτες. Το μεταφραστικό του έργο στη Ρουμανία είναι τεράστιο: μετέφρασε στα Ρουμανικά τα σημαντικότερα πατερικά έργα καθώς και τη Φιλοκαλία.
Κοιμήθηκε το 1993 και σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ορθοδόξους θεολόγους του εικοστού αιώνα.
