Ο Γαληνός, αντίθετα με το όνομά του, που παραπέμπει σε εικόνα "ήσυχου" ανθρώπου, μόνο "γαληνός" δεν ήταν. Άνθρωπος μαχητικός και εριστικός, δηκτικός, περήφανος για τις γνώσεις, τις ανατομικές έρευνες, την πείρα και τις επιτυχίες του, θεωρούσε -δικαίως- τον εαυτό του αυθεντία. Σύμφωνος με το πνεύμα όλων των ελληνιστικών φιλοσοφιών, δεν αναγνώριζε καμία διάκριση μεταξύ ηθικής θεωρίας και πράξης: σε κάθε περίπτωση, ο καθένας είναι αυτό που πράττει, και πράττει αυτό που είναι -ασχέτως τι μπορεί να ισχυρίζεται, προφορικά ή γραπτά· και είχε την αξίωση, οι γιατροί να είναι φιλόσοφοι και όχι απλοί επαγγελματίες -ή "φαρμακοπώλες", όπως αρεσκόταν να τους χαρακτηρίζει...
Ο Γαληνός, ο μεγαλύτερος γιατρός της αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη, ίσως και ισάξιός του, γεννήθηκε στην Πέργαμο το 129 μ.Χ. Γιος του αρχιτέκτονα και μαθηματικού Νικομάχου, έλαβε επιμελημένη μόρφωση, αρχικά φιλοσοφική και κατόπιν ιατρική. Μετά από σπουδές κοντά στους καλύτερους γιατρούς της εποχής του στη Σμύρνη και στην Αλεξάνδρεια, επέστρεψε στην Πέργαμο, όπου και διορίστηκε γιατρός των μονομάχων. Ταξίδεψε για πρώτη φορά στη Ρώμη το 161 μ.Χ., όπου απέκτησε μεγάλη φήμη, αλλά και προκάλεσε μεγάλο φθόνο, τόσο ώστε να αναγκαστεί να φύγει με το ξέσπασμα μιας μεγάλης επιδημίας το 166 μ.Χ. Η φήμη του όμως είχε γίνει τόσο μεγάλη ώστε ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος τον κάλεσε και πάλι το 168 μ.Χ. ως προσωπικό του γιατρό.
Άγνωστος παραμένει ο τόπος και ο χρόνος του θανάτου του· πιθανολογείται η Σικελία γύρω στο 200 μ.Χ.
Συγγραφέας εκατοντάδων ιατρικών, φιλοσοφικών και γραμματικών έργων, εκλεκτικός πάντοτε στις απόψεις του και πιστεύοντας ότι ο "αριστος ιατρός είναι και φιλόσοφος", συνόψισε σε ένα περίεργο, μερικές φορές αντιφατικό και συγκεχυμένο, οπωσδήποτε όμως πλήρες και ενδιαφέρον σύστημα, ολόκληρη την προγενέστερή του ιατρική και φιλοσοφική παράδοση, από τον Ιπποκράτη και τον Πλάτωνα, ως τον Αριστοτέλη και τους Στωικούς. Το σύστημα αυτό θα αποτελέσει τη βάση της αραβικής και μεσαιωνικής, αλλά και της νεότερης λαϊκής ιατρικής. Η αντιμετώπιση του ανθρώπινου σώματος ως ενιαίου συνόλου που στην υγιή του κατάσταση το χαρακτηρίζει η απόλυτη ισορροπία και το μέτρο, καθώς και η προβολή ενός ιατρικού προτύπου που στέκεται υπεράνω υλικών αγαθών και κάθε είδους σκοπιμοτήτων, καθιστούν το έργο του ενδιαφέρον ακόμα και στη σημερινή εποχή της αλματώδους τεχνολογικής προόδου.
