Στο διάστημα 1998-2004 δημοσίευσα σε περιοδικό, απευθυνόμενο κατεξοχήν, σε νηπιαγωγούς τα μικρά σημειώματα που βρίσκει ο αναγνώστης τώρα συγκεντρωμένα στον παρόντα μικρό τόμο.
Μετά παρέλευση αρκετών, έκτοτε, χρόνων θεώρησα σκόπιμο να έχουν μια σταθερότερη θέση σ’ ένα βιβλίο, καθώς σ’ αυτά περιέχονται αρκετές από τις σκέψεις που έχω διατυπώσει, τις ιδέες που έχω διαμορφώσει για το ηγεμονικό αυτό είδος της παραδοσιακής λαϊκής προφορικής λογοτεχνίας.
Δεν υποτιμώ διόλου τη μεγάλη αξία του δημοτικού τραγουδιού ή της συγγενούς, σε πολλά προς το παραμύθι, παράδοσης (Sage, Legeηd)· μαζί συνθέτουν την αγία τριάδα της ποίησης του παραδεδομένου λαϊκού πολιτισμού. Αλλά είναι ο μεγάλος πλούτος των συμβόλων, χάρη στα οποία υπήρξε και εκφράστηκε το παραμύθι, που με κάνουν να το θεωρώ πρώτο μεταξύ ίσων.
Ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, λαογράφος και φιλόλογος Μ. Γ. Μερακλής γεννήθηκε το 1932 στην Καλαμάτα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Γοτίγγης της Γερμανίας, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Το 1975 εξελέγη τακτικός καθηγητής λαογραφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, του οποίου διετέλεσε και πρύτανης (1981-1982). Στο χρονικό διάστημα 1990-1999 δίδαξε το ίδιο αντικείμενο στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ύστερα από μετάκληση. Είναι προεδρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και χρημάτισε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων. Έχει εκδώσει βιβλία αναφερόμενα στη λαογραφία και τη (νεοελληνική κατεξοχήν) φιλολογία και έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα σχετικά με τα δύο αυτά αντικείμενα.
