Η συνάντηση τόπου και έργου στην έκθεση που «εν λευκώ» σχεδίασε ο Γιάννης Κουνέλλης σ' ένα ορθογώνιο κέλυφος εξακοσίων περίπου τετραγωνικών μέτρων, μορφοποιήθηκε ως μια τεράστια αυστηρή, απροσπέλαστη και δυναμική «σχεδιαστική» δομή στο χώρο, αποτελούμενη από ένα μεγάλο αριθμό διαγώνιων μεταλλικών σιδηροδοκών σε σχήμα σταυρών γερμένων στο έδαφος. Στο κέντρο της σταυρικής διάταξης των επαναλαμβανόμενων αποκαθηλώσεων, που κατά τη διαγώνια φορά τους εμπεριέχουν την προσδοκία επανάκτησης του ύψους και της ανάστασης, τοποθετούνται σε αυστηρή μετωπικότητα και κυκλικά, σ' ένα τραπέζι- βωμό, σάκοι με κάρβουνο. Το θυσιαστικό πάθος, στο οποίο παραπέμπει η αδρανής και σιωπηλή παρουσία του μαύρου, δεν στερεί από αυτό το βαθύ και πολυεπίπεδο έργο την ιδέα της αναζωπύρωσης.
