Ο πρώτος νεκρός απ' το ξύλο στη Γιούρα ήταν ο Περικλής Κούκερης, δάσκαλος από τη Μουσουνίτσα. Τον σκότωσαν στο ξύλο και με βασανιστήρια στο πειθαρχείο, με την κατηγορία ότι έφερε μαζί του σχολικά βιβλία.
Αλήθεια, τους δασκάλους όπως και τους παπάδες τους μισούσαν και τους χτύπαγαν ιδιαίτερα οι βασανιστές στη Γιούρα. Μέτρησαν 80 ακόμα νεκρούς στην πρώτη Γιούρα, αλλά είναι πολλοί περισσότεροι. Ένας από τους νεκρούς, ο Σουλιώτης, είχε πει σ' ένα συμπατριώτη του τη μέρα του θανάτου του: "Εγώ θα πεθάνω. Να ευχαριστήσεις τα παιδιά που μου έδωσαν το αίμα τους. Πεθαίνω τίμια και ευχαριστημένος, γιατί όντως μπόρεσα να προσφέρω στον αγώνα του λαού. Πες στους συμπατριώτες μας να συνεχίσουν με τον ίδιο ρυθμό χωρίς να υπολογίζουν θυσίες..." Σε λίγο τελείωσε. Πέθανε την ίδια νύχτα.
Γεννημένος το 1920 στην Αθήνα, ο Δημήτρης Μανούσος οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ από το 1941. Υπήρξε εκ των ιδρυτικών στελεχών της ΕΠΟΝ, στην οποία συμμετείχε από το 1943, ενώ την ίδια χρονιά οργανώθηκε και στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Οι φυλακές και οι εξορίες απαίτησαν ένα σημαντικό μέρος από τη ζωή του, 15 ολόκληρα χρόνια. Στην πρώτη Γιούρα, αυτή του εμφυλίου πολέμου, έμεινε από το 1948 έως το 1950. Και στη δεύτερη Γιούρα, της Χούντας, μερικούς μήνες.
Υπήρξε στέλεχος του κεντρικού μηχανισμού της Γιούρας στην πρώτη περίοδο του Εμφυλίου - στον 1ο και 4ο όρμο - και στον γενικό μηχανισμό της Γιούρας στην περίοδο της χούντας.
