O Mario Luzi υπήρξε η πιο αντιπροσωπευτική φωνή του ιταλικού λυρισμού. Το "Γοτθικό τετράδιο" που τυπώθηκε το 1947, όταν ο ποιητής ήταν σε ηλικία τριάντα τριών χρονών, είναι από τα πιο λυρικά κείμενα που γράφτηκαν ποτέ.
Ο Luzi γεννήθηκε το 1914 στη Φλωρεντία (Καστέλλο) και εμφανίστηκε στα γράμματα από τα θρανία ακόμη: ποίηση, δοκίμιο, ποιητικό θέατρο, μεταφράσεις από αγγλικά και γαλλικά έργα· ένας τεράστιος συγγραφικός όγκος. Η Ακαδημία των "Λυγκέων", το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της Ιταλίας, τον είχε προτείνει για το νόμπελ λογοτεχνίας και η Ιταλική Δημοκρατία του έκανε τη μεγαλύτερη τιμή: τον ανακήρυξε ισόβιο Γερουσιαστή. Όλα τα ιταλικά βραβεία και πολλά διεθνή έχουν τιμήσει αυτό το πολύτιμο έργο, που κάνει τον Mario Luzi τον μεγαλύτερο Ιταλό ποιητή του καιρού μας.
Ιταλός ποιητής του 20ου αιώνα που γεννήθηκε και έζησε στη Φλωρεντία (1914-2005). Κυριότερα έργα του: "La barca", 1935, "Avvento notturno", 1940, "Biografia a Ebe" (ποιητική πρόζα), 1942, "Un brindisi", 1946, "Quaderno gotico", 1947, "Primizie del deserto", 1952, "Onore del vero", 1957, "Il giusto della vita", 1960, "Τutte le poesie fino al 1960: Nel magma", 1963, "Nuova edizione accresciuta", 1966, "Dal fondo delle campagne", 1965, "Su fondamenti invisibili", 1971, "Al fuoco della controversia", 1978, "Semiserie", 1979, "Reportage, un poemetto seguito dal Taccuino di viaggio in Cina", 1980, "Per il battesimo dei nostri frammenti", 1985, "La cordigliera delle Ande e altri versi tradotti", 1983, "Frasi e incisi di un canto salutare", 1990, "Io, Paola, la commediante" (θεατρικό), 1992, "Viaggio terrestre e celeste di Simone Martini", 1994, "Pontorno" (θεατρικό), 1995, "Ceneri e ardori" (θεατρικό), 1997, "11 settembre 2001", 2001, "Il fiore del dolore" (θεατρικό), 2003.
