Χωρίς καλά καλά να συνειδητοποιήσει πώς, ο Αλέκος, ένας σαραντάρης καθηγητής αγγλικών, αναλαμβάνει χρέη γραμματικού του Νικήτα, νεαρού άστεγου της Αθήνας, φευγάτου απ' το σπίτι του απ' τα έντεκά του χρόνια και μεγαλωμένου στους δρόμους, ο οποίος τού διηγείται, προς συγγραφήν, ιστορίες από τον πλάνητα, περιπετειώδη βίο του. Μια παράνομη σχέση αναπτύσσεται ανάμεσά τους, δοσμένη σ' ένα αφηγηματικά άμεσο, εντούτοις πλάγια λόγιο ύφος.
Κι η ζωή της Αθήνας της δεκαετίας 1994-2004, όπου οι δύο φίλοι συγκατοικούν στο σπίτι του Αλέκου, λιγάκι σαν λαθρομετανάστες στην ίδια τους τη χώρα, αποδίδεται επιτροχάδην με ζοφερές πινελιές για το σήμερα (η φτώχεια, ο αλκοολισμός, η πορνεία, η αλλού ξημερωμένη κοινωνία του θεάματος), αλλά και με μια νοσταλγία για τη γλώσσα του οριστικά χαμένου κόσμου του ελληνικού δεκάτου ενάτου αιώνα. Ώσπου έρχεται το χοντρό μπλέξιμο.
Ο Δημήτρης (Τάκης) Σπετσιώτης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1954. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου και γύρισε τις ταινίες "Στην αναπαυτική μεριά" (1981), "Μετέωρο και Σκιά" (1985 - Α΄ Κρατικό Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, κυκλοφορεί και σε DVD από την MKS VIDEO στις ΗΠΑ), "Εις το φως της ημέρας" (1986) και "Κοράκια" (1991). Σκηνοθέτησε επίσης για το θέατρο το έργο "Ψυχολογία Συριανού συζύγου" του Εμμ. Ροΐδη, Θέατρο "Χυτήριο", 1999-2001.
Παράλληλα με τη σκηνοθεσία ασχολείται με τη μελέτη της νεοελληνικής λογοτεχνίας και τη δοκιμιογραφία, γράφοντας διάφορες κριτικές μελέτες, μερικές από οποίες συγκέντρωσε και κυκλοφόρησε σε δυο τόμους, "Στον Κώστα Ταχτσή, αντί στεφάνου" ("Λογοτεχνικό χρονικό", 1996) και "Χαίρε Ναπολέων" (δοκίμιο για την τέχνη του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, εκδόσεις Άγρα, με έργα του Άγγελου Παπαδημητρίου, 1999).
