Δίψα αἰώνιας ζωής

Τῆς Ἀναστάσεως τὴν πεῖραν εἰληφότες», εἰσερχόμαστε σὲ νέα περίοδο χάριτος ποὺ θεσπίζει ἡ Ἐκκλησία, γιὰ νὰ ἐξασκήσει ἐμᾶς, τὰ τέκνα της, νὰ βροῦμε ἄλλο τόπο ὄμορφο καὶ ἅγιο καὶ τέλειο, ὅπου θὰ γνωρίσουμε τὴ μακαριότητα τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Πατρός. Οἱ Εὐαγγελικὲς περικοπὲς κάθε Κυριακῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ πλούσια ὑμνολογία ποὺ διασαφηνίζει καὶ ρίχνει φῶς στὰ νοήματα τους, καλλιεργοῦν τὴν ἀναμονὴ γιὰ τὴ δωρεὰ τῆς Πεντηκοστῆς. Ἡ ἄσκηση δὲν συνίσταται πλέον στὴ σωματικὴ κακοπάθεια, ἀλλὰ στὴν πνευματικὴ δίψα γιὰ «τὰ νάματα τῆς εὐσεβείας», γιὰ τὴ θεία αἰωνιότητα ἐν τῷ ἀνεσπέρῳ Φωτὶ τῆς Ἁγίας Τριάδας.