Κάποτε, κάποιος... εγώ... μιλούσα...
ένα είδος κηρύγματος...
στον εαυτό μου... ενάντια στον Θεό...
απ' τα μάτια μου φλόγες...
Ένας ζεστός πυρετός!
Και ξαφνικά... από μακριά...
Η φιγούρα του Υιού Του!
Με σημάδεψε... Το βλέμμα μου...
Τότε μίλησε πολύ περισσότερο
Από εκείνο το ανόητο "κήρυγμα",
Το χωρίς καθόλου ψυχή...
Εκείνος ερχόταν σιγά σιγά
Και σταθερά... προς το μέρος μου...
Κι εγώ τρομαγμένος...
Όχι φόβο όμως μόνο... το βλέμμα μου
Του ζητούσε απεγνωσμένα συγνώμη!
Τι ντροπή!
Ο φτωχός και άθλιος θνητός που...
Το βλέμμα μου τα είπε όλα...
Πριν Σε γνωρίσω...
Τότε με Συνάντησες.
Τη νύχτα αυτή που προσπαθώ
Με τόση μανία μάταια
Απ' το μυαλό μου να σβήσω...
Αλλιώτικα φτιαγμένη
Φανταζόμουν τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ ζωή
Η Νίκη Ράπτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Σπουδάζει στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2001 διακρίθηκε με βραβείο ποίησης μαθητικού διαγωνισμού του Πανελλήνιου Πνευματικού Κέντρου "Ο Φίλων" και με έπαινο του 3ου λογοτεχνικού μαθητικού διαγωνισμού της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.). Στον 2ο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Π.Ε.Λ. έλαβε έπαινο.
Την άνοιξη του 2001 εκδόθηκε η πρώτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο "Ανέκφραστη διαμαρτυρία" (εκδόσεις Βεργίνα). Το Δεκέμβριο του 2002 της απενεμήθη το 1ο Βραβείο Ποίησης για τον ΙΘ΄ λογοτεχνικό διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός" με το έργο της "προς Νικηφόρο Βρεττάκο". Τον Μάρτιο του 2004 εκδόθηκε το δεύτερο ποιητικό της έργο "Ωδή στον Νικηφόρο Βρετάκο" (εκδόσεις Βεργίνα) για το οποίο τον Δεκέμβριο του 2002 της είχε απονεμηθεί το 1ο βραβείο στο λογοτεχνικό διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός". Η "Αγία δύναμη Αγία απελπισία" είναι το τρίτο της έργο.
