Εαρινές πνοές αγάπης και πόνου
οι αναμνήσεις, στο ηλιόγερμα της ζήσης...
Τα εωθινά σκιρτήματα της ψυχής
όταν αφυπνίζεται αγάλι αγάλι κι ελπίζει...
Η πρώτη αγάπη...
Της άγουρης εφηβείας
τ’ ανάλαφρα φτερουγίσματα,
που κάποτε σκλάβο τους,
ισόβια σε κρατούν.
Η απογοήτευση, που κατακλύζει το Είναι,
η οδύνη με το τσάκισμα των ονείρων
μιας Μυριανθισμένης Νιότης...
Κι αλαργινά, ο θάνατος πανώριου γιου,
η λαίλαπα του Πόνου,
που κουρελιάζει την ψυχή,
σαρώνουν όλ’ εκείνα
π’ ακόμη την ύπαρξη στηρίζανε
μαζί με την ελπίδα...
Ωστόσο...
Όταν ο λυγμός κοπάσει,
ν’ ανασάνεις ξανά προσπαθείς!...
Όμως, Ζεις;...
Η Λίνα Γαρυφαλάκη - Νικολάου γεννήθηκε στην Αθήνα όπου και κατοικεί, από πατέρα κρητικό και μητέρα ελληνίδα μικρασιάτισσα (Κωνσταντινούπολη - Προύσα). Μετά το πέρας των εγκυκλίων σπουδών της μελέτησε το κλασσικό τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο με δασκάλα την κ. Ε. Παπαγεωργίου, και ιδιωτικά με την ελβετίδα δασκάλα του κλασσικού τραγουδιού κ. Helen Slegel. Με το τραγούδι ασχολήθηκε ερασιτεχνικά. Εργάστηκε ως αεροσυνοδός στην Ολυμπιακή Αεροπορία, πριν παντρευτεί με τον Κύπριο διπλωμάτη Πολύβιο Νικολάου με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά και χήρεψε τον Μάρτιο του 2000. Με την λογοτεχνία καταπιάστηκε από τα νεανικά της χρόνια, δημοσιεύοντας κείμενα της σε περιοδικά της εποχής. Ασχολείται με όλα τα είδη του λόγου, εκτός από το θεατρικό, με ιδιαίτερη έφεση στην ποίηση και στο δοκίμιο. Από το 1987 έως σήμερα, κυκλοφόρησε 12 ποιητικές συλλογές πεζά και ταξιδιωτικά. Ποιήματά της μεταφράστηκαν στα Ιταλικά και το 1995 κυκλοφόρησε στην Πολωνία ένα ποιητικό βιβλίο της με τον τίτλο "Nie Tylko Zal". Συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά, και συχνά δίδει ομιλίες με ενδιαφέροντα θέματα. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών της Ελλάδος και της Κύπρου, και μέλος του Συλλόγου Αναγνωστών Περιοδικού "Ελληνόπουλο" (Σ.Α.Σ.Π.Ε.)
