Πρόκειται για το πρώτο μέρος μιας μελέτης με αντικείμενο την έκταση καλύψεως των ενστάσεων από το δεδικασμένο σύμφωνα με το άρθρο ΚΠολΔ 330. Το μέρος αυτό περιλαμβάνει δύο κεφάλαια. Στο πρώτο επιχειρείται μία γενική παρουσίαση του συστήματος αντικειμενικής οριοθετήσεως του δεδικασμένου κατά τα άρθρα ΚΠολΔ 322 επ. με στόχο να διακριβωθούν τα βασικά δογματικά και δικαιοπολιτικά του χαρακτηριστικά, που θα επιτρέψουν την ορθή υπαγωγή του άρθρου 330 σε αυτό. Με βάση την δομή της δικαστικής αποφάσεως ως συλλογισμού ερευνώνται κυρίως η κάλυψη του κύριου ζητήματος κατά τα άρθρα ΚΠολΔ 322 Ια και 324 , η κάλυψη του προδικαστικού ζητήματος κατά το άρθρο ΚΠολΔ 331 καθώς και η κάλυψη του δικονομικού ζητήματος κατά το άρθρο ΚΠολΔ 322 Ιβ.
Το δεύτερο κεφάλαιο αναφέρεται στην έννοια και την λειτουργία της ενστάσεως στο πεδίο του ουσιαστικού και του δικονομικού δικαίου. Πρώτα εκτίθεται η έννοια της ενστάσεως και τα βασικά της χαρακτηριστικά. Ακολουθεί περιπτωσιολογική παρουσίαση των βασικότερων και πρακτικά συνηθέστερων ενστάσεων του Αστικού κώδικα, κατά την οποία μελετώνται οι κατ' ιδίαν προϋποθέσεις καθώς και ιδίως η ενέργεια της κάθε μίας από τις ενστάσεις αυτές. Συζητούνται επίσης τα ζητήματα που συνδέονται με τον τρόπο προβολής των ενστάσεων, την νομιμοποίηση, τον χρόνο επελεύσεως της ενέργειάς τους καθώς και την παραίτηση από αυτές.
Στην συνέχεια επιχειρείται η οριοθέτηση της ενστάσεως αφενός από τα γνήσια διαπλαστικά δικαιώματα και αφετέρου από τις λεγόμενες καταχρηστικές ενστάσεις. Κατά την τελευταία αυτή οριοθέτηση μελετώνται ιδιαίτερα η ένσταση συνυπαιτιότητας -ΑΚ 300- καθώς και η ένσταση καταχρήσεως δικαιώματος-ΑΚ281- ως δύο πρακτικά συνήθεις αλλά και κατεξοχήν αμφιλεγόμενες περιπτώσεις. Τέλος, ειδικά αντιμετωπίζονται και ορισμένα κρίσιμα ζητήματα αναφερόμενα στην δικαστική προβολή των ενστάσεων.
Το βιβλίο αποτελεί βασικό βοήθημα όχι μόνο για τον ενδιαφερόμενο για την θεωρητική προσέγγιση των παραπάνω θεμάτων αλλά κατεξοχήν και για τον νομικό της πράξης.
