Δεν είναι ο αντίχριστος που θα μας καταστρέψει

Αν αύριο πρέπει να παρουσιαστώ στο κριτήριο του Θεού κι αν αύριο πρέπει να δώσω απάντηση στην ερώτηση πώς έζησα, με τι έζησα, αν έζησα κατά το πνεύμα του Θεού, τότε τι νόημα έχουν οι έγνοιες για συσσώρευση και για οικοδομήματα; Να όμως, που τώρα κατά βάσιν μόνο αυτά σκέφτονται οι άνθρωποι, ενώ, κατά το πνεύμα του Θεού, ζουν ως μονάδες - ακόμη και μέσα στην Εκκλησία, ακόμη κι εκείνοι που διακονούν στο Ιερό Βήμα, ή και οι μοναχοί. Κοιτάξετε μέσα σας: άραγε ο φόβος του Θεού καθοδηγεί τις σκέψεις, τις πράξεις μας; Άραγε είναι η αγάπη προς τον Θεό βάση της ύπαρξής μας; Να, αγαπητέ, αυτή η σφραγίδα που μας βάζει καθημερινά ο τρόπος της ζωής μας, που βάζουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας, στην ψυχή, στην καρδιά και τον νου, αυτή είναι που κάνει τον χρόνο έλευσης του αντίχριστου να πλησιάζει ή να απομακρύνεται. Η δική του σφραγίδα μαρτυρεί μόνο εκείνη που έχουμε ήδη βάλει εμείς στον εαυτό μας. Χωρίς εμάς, ούτε να σωθούμε, ούτε να χαθούμε γίνεται. Η τηλεόραση και το βίντεο έχουν πια διεισδύσει ακόμα και στους τοίχους των μοναστηριών! Ποιος θα σβήσει αυτή τη σφραγίδα, αν την βάλαμε εμείς στον εαυτό μας εκούσια, με επιθυμία και αγάπη; Δεν είναι λοιπόν ο αντίχριστος που θα μας καταστρέψει. Ήδη πριν την έλευσή του, θα καθορίσουμε τον πνευματικό μας προσανατολισμό και θα κάνουμε επιλογή. Η σφραγίδα του αντίχριστου θα είναι η τελευταία τελεία στη δική μας επιλογή.