"Στα εφτά μου ορκίστηκα να μην αγαπήσω ποτέ. Στα δεκαοχτώ μου το έκανα παρ' όλ' αυτά. Ήτανε όσο άσχημο ακριβώς φοβόμουν. Ήτανε ταπεινωτικό, οδυνηρό, κι είχε φύγει εντελώς από τον έλεγχό μου. Κανένας δεν με ξαναγάπησε· δεν υπήρχε τίποτα που να μπορώ να κάνω, για να τ' αλλάξω αυτό, κι απ' την προσπάθεια να μην αγαπήσω ποτέ πια πήγε να μου στρίψει... Μια μέρα, για την ακρίβεια μια Πέμπτη, στις 20 Ιουνίου 1996, αποφάσισα ότι το πράγμα έπρεπε να πάρει ένα τέλος, ένα άσχημο τέλος ή ένα τέλος που δεν μπορούσα να το φανταστώ. Και πήγα σ' ένα ταξιδιωτικό γραφείο κι αγόρασα ένα αεροπορικό εισιτήριο για το Λονδίνο, έτσι όπως άλλοι άνθρωποι αγοράζουνε σκοινί".
Έτσι θα ξεκινήσει το ταξίδι της η Άννε Στρέλαου, για να συναντήσει τον έρωτα της ζωής της. Στην τσάντα της κουβαλάει έξι κασέτες, γραμμένες από έξι διαφορετικούς άντρες. Κάθε κασέτα και μία αποτυχημένη ιστορία αγάπης. Στο ταξίδι της θ' αρχίσει να θυμάται τη ζωή της, την οικογένειά της, τον πρώτο παιδικό της φίλο, το σχολείο και τους εξευτελισμούς στο μάθημα της γυμναστικής, τις ατελείωτες δίαιτες που την κυνηγούσανε μια ζωή, τα χάπια, τα ναρκωτικά και τα πάρτυ, τις δουλειές και τους ερωτικούς συντρόφους που άλλαξε, τις ομάδες μοντέρνας ψυχοθεραπείας. Και όλα αυτά θα την ετοιμάσουν για την τελευταία της κίνηση. Ολόκληρη η ζωή της μοιάζει να κρίνεται σε μια στιγμή, στα πέναλτυ, σαν τον ημιτελικό Αγγλίας-Γερμανίας του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου που παρακολουθεί σε παμπ του Λονδίνου.
Με το ανατρεπτικό και ανελέητο χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό της ηρωίδας της η Κάρεν Ντούβε κατορθώνει να δείξει πώς μπορεί μια ολόκληρη ζωή -όχι μόνο ο έρωτας- να περνάει απ' το στομάχι, και να μιλήσει με μοναδικό τρόπο για τη γυναικεία αυτοεκτίμηση, τινάζοντας στον αέρα όχι μόνο την παράδοση της γυναικείας ροζ λογοτεχνίας, αλλά και την εικόνα του σύγχρονου πολυάσχολου και επιτυχημένου ατόμου λίγο πριν το τέλος του εικοστού αιώνα.
Η Κάρεν Ντούβε γεννήθηκε το 1961 στο Αμβούργο. Μετά το απολυτήριο του λυκείου έκανε διάφορες περιστασιακές δουλειές, εργάστηκε ως διορθώτρια και οδηγός ταξί, ενώ από το 1990 αποφάσισε να ζει μόνο από το συγγραφικό της έργο, για το οποίο έχει αποσπάσει διάφορες διακρίσεις, βραβεία και υποτροφίες, με πρώτο το Βραβείο νέων πεζογράφων της πόλης Άρνσμπεργκ το 1991 και πιο πρόσφατο το βραβείο Χέμπελ το 2004. Το 1999 κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Suhrkamp η συλλογή διηγημάτων της "Keine Ahnung" ("Ιδέα δεν έχω"), ενώ το 2001 κυκλοφόρησε από τον Eichborn Berlin το πρώτο της μυθιστόρημα, "Regenroman" ("Το μυθιστόρημα της βροχής"), το οποίο έχει ήδη μεταφραστεί σε δεκατρείς γλώσσες. Το μυθιστόρημα "Δεν είναι τραγούδι αγάπης αυτό" εκδόθηκε το 2002, έχει ήδη μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες και τον Οκτώβριο του 2004 ανέβηκε στο Thalia Theater στο Αμβούργο σε σκηνοθεσία Jorinde Drose. Το 2003 κυκλοφόρησε το παραμύθι της "Weihnachten mit Thomas Muller" ("Χριστούγεννα με τον Τόμας Μύλλερ"). Η Κάρεν Ντούβε ζει σήμερα στο Μπρούνσμπύττελ, ένα μικρό χωριό κοντά στο Αμβούργο.
