Δεν κάνει να τρώμε ανθρώπους

Ένα αστείο, σαρκαστικό, ανελέητο μυθιστόρημα για την Αγγλία, τους διανοούμενους, τα επαρχιακά πανεπιστήμια, τους καλλιτέχνες, τις γυναίκες και τον καιρό που περνάει. Ο Μπράντμπερυ, πανεπιστημιακός και μυθιστοριογράφος, εντάσσεται, όπως και ο Νταίηβιντ Λοτζ, στην παράδοση του πανεπιστημιακού μυθιστορήματος (campus novel).