O συνθέτης Mιχάλης Γρηγορίου είναι γνωστός στο ευρύτερο κοινό κυρίως από τη δισκογράφηση κύκλων τραγουδιών βασισμένων σε ποίηση σημαντικών Ελλήνων ποιητών. Ωστόσο, το μουσικό έργο του δεν περιορίζεται στο χώρο του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού αλλά καλύπτει ένα πολύ ευρύτερο φάσμα που περιλαμβάνει έργα μουσικής δωματίου, έργα για ορχήστρα, μουσική για θέατρο και κινηματογράφο, καθώς και έργα για synthesizers. (Υπήρξε άλλωστε ένας από τους υπέρμαχους της αξιοποίησης της μουσικής τεχνολογίας στο χώρο της έντεχνης μουσικής). Εκτός, όμως, από τη σημαντική συμβολή του στα μουσικά πράγματα του τόπου, οι δραστηριότητες του επεκτείνονται και στο χώρο της θεωρητικής έρευνας στους τομείς της ιστορίας της μουσικής, της ψυχολογίας της μουσικής αντίληψης, της κοινωνιολογίας του γούστου και της μουσικής εκπαίδευσης. Τα “αποσπάσματα μουσικών ημερολογίων” που περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη συλλογή καλύπτουν μία περίοδο 33 χρόνων, από το 1988 έως το 2021. Όπως σημειώνει ο ίδιος:
“Ορισμένα από αυτά τα κείμενα… αποτελούν προσωπικές σκέψεις και παρατηρήσεις που απευθύνονται σε κάποιο φανταστικό συνομιλητή και, δυνάμει, συνοδοιπόρo. Κάποια άλλα, πάλι, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν κι ως “ημερολόγια καταστρώματος” που συνόδευσαν ανέκαθεν την καλλιτεχνική μου πορεία και έχουν ένα καθαρά υποκειμενικό χαρακτήρα. Αποτελούν, τρόπον τινά, “συνομιλίες με τον ίδιο μου τον εαυτό”, μέσα από τις οποίες επιχειρώ, άλλοτε να με “διδάξω” ή, να μού “εξηγήσω” κάποια πράγματα, ή, ακόμα και να “γκρινιάξω” για αντικειμενικά ή υποκειμενικά αδιέξοδα, που οφείλονται ίσως και στην αίσθηση κοινωνικής και αισθητικής μοναξιάς, λόγω του είδους της μουσικής με το οποίο επέλεξα να ασχοληθώ. Άλλωστε, αυτός υπήρξε ανέκαθεν ο ρόλος των προσωπικών ημερολογίων: η ανάγκη αυτοπαρατήρησης κι η καταπολέμηση της αίσθησης μοναξιάς. Σε κάθε περίπτωση, ο λόγος που αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τέτοια “αποσπάσματα ημερολογίων” είναι πως οι προσωπικές σκέψεις και απόψεις που διατυπώνονται σ’ αυτά ίσως να μην είναι τόσο αυστηρά προσωπικές, αλλά να ενδιαφέρουν κι άλλους ανθρώπους οι οποίοι, είτε κινούνται κι αυτοί στο χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας (όχι αναγκαστικά της μουσικής) ή, προβληματίζονται για την πορεία της τέχνης στις μέρες μας και έχουν ανάλογες απορίες, αμηχανίες και ερωτήματα.
