"Μία ευρεία ποικιλία κίνητρων, από τα πλέον υψηλά έως τα πλέον πεζά, από εκείνα όπου η προσφορά δημόσιας υπηρεσίας αποτελεί ένα ιδανικό έως εκείνα όπου η προσωπική τακτοποίηση είναι η μόνη ώθηση, είναι δυνατόν να κατευθύνει (τους πολίτες προς τη δημοσιοϋπαλληλική σταδιοδρομία). Δεδομένου, όμως, ότι η αναγωγή στην έννοια του γενικού συμφέροντος συνιστά, εδώ, κοινή αναγκαιότητα, παραμένει σε όλες τις περιπτώσεις αληθές ότι η δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα δημιουργεί δεσμεύσεις τις οποίες δεν είναι δυνατόν να αποφύγουν ούτε εκείνοι για τους οποίους η ιδιότητα αυτή αποτελεί απλώς ένα ανειλικρινές άλλοθι και οι οποίοι έστω και επιφανειακά υφίστανται 'δηλητηρίαση' από την αρετή".
G. Carcassone, "Fonction publique et fonction politique", σε Conseil d' Etat, "Rapport public 2003. Perspectives pour la fonction publique", E.D.C.E., Νο 54, Paris 2003, σελ.428.
Η Αικατερίνη Ρωξάνα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Πτυχιούχος Νομικής Αθηνών (1987). Απόφοιτος του Τμήματος Γενικής Διοίκησης της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης (1991) και του Τμήματος Διοικητικής Δικαιοσύνης της Εθνικής Σχολής Δικαστών (1997). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών (2004-2005) και στο Πανεπιστήμιο Pantheon-Assas (Paris II) (2005-2006). Υπηρέτησε επί πενταετία στη Γενική Γραμματεία Δημόσιας Διοίκησης του Υπουργείου Προεδρίας της Κυβέρνησης, όπου ασχολήθηκε με ζητήματα υπηρεσιακής κατάστασης των δημοσίων υπαλλήλων (1991-1995). Διετέλεσε ειδική εισηγήτρια στην επιτροπή σύνταξης του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 2683/1999). Διορίστηκε Εισηγήτρια στο Συμβούλιο της Επικρατείας το 1997. Προήχθη σε Πάρεδρο το 2004.
