Αντικείμενο του παρόντος συγγράμματος είναι η διαβίου εκπαίδευση και μάθηση στο πλαίσιο της μεταβιομηχανικής κοινωνίας της γνώσης. Περισσότερο από κάθε άλλη κοινωνία του παρελθόντος, η σύγχρονη μεταβιομηχανική κοινωνία στηρίζεται στις εφαρμογές της επιστημονικής γνώσης, η οποία εξελίσσεται ταχύτατα ανατρέποντας σε όλο και συντομότερα διαστήματα τα ισχύοντα δεδομένα. Συνέπεια της ταχύρυθμης ανανέωσης των γνώσεων είναι το γεγονός ότι η αρχική εκπαίδευση δεν επαρκεί πια για την ενεργό προσαρμογή των ατόμων στο ραγδαία μεταβαλλόμενο κοινωνικό και επαγγελματικό τους περιβάλλον. Από αυτή τη δυναμική της ανανέωσης της γνώσης προέκυψε η ανάγκη της συνεχούς, διαβίου εκπαίδευσης και μάθησης ως προϋπόθεσης της ενεργού συμμετοχής του ατόμου στην κοινωνική ζωή. Ωστόσο, τη νέα αυτή κοινωνική αναγκαιότητα δεν τη συνειδητοποιούν όλα τα άτομα εξίσου και οι ανεπτυγμένες κοινωνίες της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής καταβάλλουν σήμερα μεγάλες προσπάθειες για να κινητοποιήσουν τους πολίτες τους να συμμετέχουν στη διαβίου εκπαίδευση. Το παρόν σύγγραμμα πραγματεύεται το ευρύ φάσμα των θεμάτων της διαβίου εκπαίδευσης και των πολιτικών επιλογών που στοχεύουν στην προώθησή της.
Ο Μιχάλης Κελπανίδης είναι καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης και της Μεθοδολογίας των Κοινωνικών Επιστημών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Κοινωνιολογία, Φιλοσοφία και Μουσικολογία στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης από το 1968 ως το 1973. Στην περίοδο από το 1974 ως το 1985 δίδαξε πρώτα στο ίδιο Πανεπιστήμιο και εργάστηκε ύστερα ως ερευνητής στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για Διεθνή Παιδαγωγική Έρευνα της Φρανκφούρτης. Το ερευνητικό-συγγραφικό έργο του συμπεριλαμβάνει κυρίως τους τομείς: - Κοινωνιολογική Θεωρία - Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης - Κράτος Πρόνοιας και Εκπαίδευση - Μεθοδολογία της Έρευνας.
Μη Διαθέσιμο
