Οι τέσσερις νουβέλες του Α. Τσέχοφ: "Η ζωή μου", "Φώτα", "Θάλαμος Νο 6" και "Τρία χρόνια" είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά δημιουργήματα του κλασικού ρώσου συγγραφέα του τέλους του περασμένου αιώνα. Το λεπτό, άκακο χιούμορ, η πίκρα, η συμπάθεια, το χαμόγελο, η αθώα ειρωνεία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά στις τέσσερις νουβέλες μαζί με κάποιους κοινωνικούς προβληματισμούς με φιλοσοφική διάθεση του συγγραφέα που δεν κρύβει την προτίμηση του στους αδικημένους και στους τολμηρούς στις ιδέες τους. Ο Τσέχοφ είναι ο δημιουργός του ρωσικού διηγήματος όπου απλά επεισόδια γίνονται καθρέφτες της καθημερινής ζωής στη Ρωσία του 19 αιώνα. Οι σπαρταριστές λεπτομέρειες, οι γλαφυρές περιγραφές, οι ζωηροί διάλογοι συμπληρώνουν την απλότητα για τα πιο απλά πράγματα που περιγράφει, όπως λέει ο Γκόρκι, ο κλασικός ρώσος συγγραφέας.
Άντον Τσέχοφ (1860 - 1904): Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ ήταν Ρώσος συγγραφέας πολλών διηγημάτων, θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1860 στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ, στη νότια Ρωσία. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του και μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό και θρησκευτικό περιβάλλον. Ο Τσέχωφ από την 6η τάξη του γυμνασίου αναγκάστηκε μόνος του να βγάζει το ψωμί του παραδίδοντας μαθήματα κατ' οίκον. Το 1879 μπαίνει στο ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου της Μόσχας, το οποίο τελείωσε το 1884. Από τον καιρό της σπουδής του στο γυμνάσιο, ο Τσέχωφ άρχισε να γράφει χιουμοριστικές σκηνές, αφηγήσεις, μονόπρακτα. Από το 1880 τα έργα του αρχίζουν να δημοσιεύονται στα περιοδικά "Ξυπνητήρι", "Θεατής", "Μόσχα", "Φως και σκιά", "Θραύσματα" κ.ά. με το ψευδώνυμο Αντόσια Τσεχοντέ. Το 1884 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων "Τα παραμύθια της Μελπομένης". Το 1884-85 γράφει την ιατρική του διατριβή που δεν τελείωσε, εξαιτίας των ασχολιών του. Ως γιατρός βοηθούσε τους ανήμπορους και παρείχε τις ιατρικές υπηρεσίες του δωρεάν. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του είναι: "Ο γλάρος", "Ο θείος Βάνιας", "Οι τρεις αδελφές", "Ο βυσσινόκηπος", "Στέππα" κ.ά. Πέθανε το 1904.
