Περιέχει τα διηγήματα του συγγραφέα: "Οι καρφίτσες", "Άννα", "Αντρέας", "Ο Σταυρής" (σταλμένο, με το ψευδώνυμο Ο. Γλάρης, στην "Επιθεώρηση Τέχνης" για τον διαγωνισμό αντιστασιακού διηγήματος "Κορυσχάδες"), "Σταυρούλα", "Θοδώρα" και "Ο Γερο-Λιάς".
"Συμφωνία λυγμών" τα ονόμαζε ο ίδιος, στάλες βροχής που την ψυχή και το κορμί μουσκεύουν, θλίψη και κρύο μαζί. Πλαίσιο το χωριό και ήρωές του το μνημολόγιο της σχηματισμένης-ασχημάτιστης παιδικής ηλικίας, οι κοντινοί του απλοί άνθρωποι, που η κατάληξή τους δεν είναι τα βαθειά γηρατιά και τα καλά πλούτη. Ο χαμός πριν της ώρας τους και από συγκεκριμένες αιτίες. Τα στερνά ορθώνονται από τα τριάντα πέντε και ύστερα, μέσα στην αρρώστια και τη στέρηση. Τα γυναικεία χέρια γρήγορα χάνουν την τρυφεράδα, γίνονται αρσενικά, ροζιάζουν. [...]
Διδακτικός και συμπάσχων στους πίνακες της κοινωνικής κριτικής του -δεν γίνεται διαφορετικά-, η αισθητική του πιέζεται αφόρητα από τους εξωτερικούς κανόνες της ζωής εκείνης, που στο κάτω-κάτω δεν έπαιζε και δεν γελούσε. Παρ' όλα αυτά, τεχνίτης των πολλαπλών καταστάσεων, όταν η μια ιστορία εισχωρεί στην άλλη, όταν το ένα πρόσωπο ταυτίζεται με το άλλο και εκεί πάνω γεννιέται ένα τρίτο, φωνές τελικά πολλές μαζί, πολύβουη ζωή -καταραμένος ο θάνατος. Τότε μόνο οι άνθρωποί του παίρνουν τα ονόματά τους, γίνονται επώνυμοι, Άννα, Σταυρούλα, Αντρέας, Θοδώρα, όπως οι σταυροί στους τάφους, μπαίνουν πόδια-χέρια στην οριστική τους θέση, το κεφάλι, τα μαλλιά, η φωνή. Τότε η μνήμη των προσώπων αυτόματα λειτουργεί [...]. Συμφιλιωμένος με τη ζωή, τυπικά δεν ανατρέπει τον κόσμο που βλέπει αλλά τον δέχεται στη φυσική, ελεύθερη και αξιοπρεπή συμβίωσή του.
Μάρκος Μέσκος
Μάρτιος 1978
Ο Όμηρος Πέλλας (ψευδώνυμο του Οδυσσέα Γιαννόπουλου) γεννήθηκε το 1921 στην Καϋμένη Γυναίκα (σημερινός Πρόδρομος) Τριφυλίας, από γονείς αγρότες. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο της Κυπαρισσίας και στη συνέχεια σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, απ' όπου αποφοίτησε το 1940.
Η κατοχή τον βρίσκει δάσκαλο σε χωριό της Έδεσσας. Οργανώνεται στο ΕΑΜ, συλλαμβάνεται το 1943 και αφού τον βασανίσουν, αφήνεται ελεύθερος λόγω ελλείψεως στοιχείων σε βάρος του. Το 1944 συλλαμβάνεται ξανά και τον στέλνουν όμηρο στην Γερμανία. Τη ζωή του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης περιγράφει στο μυθιστόρημα "Στάλαγκ VI C". Το 1945 γυρνά στην Αθήνα, όπου κάνει διάφορες ευκαιριακές δουλειές για να ζήσει. Συλλαμβάνεται και τον στέλνουν εξορία στην Ικαρία κι όταν έρχεται ο καιρός να επιστρατευθεί στέλνεται στη Μακρόνησο από όπου και απολύεται με τα μέτρα Ειρήνευσης. Στη συνέχεια τοποθετείται δάσκαλος σε χωριά του Νομού Πέλλης. Πέθανε το 1962 στη Σκύδρα όπου ζούσε με τη γυναίκα του.
Ο Όμηρος Πέλλας ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Έγραψε μελέτες σχετικές με τα παιδιά και την εκπαίδευσή τους: "Το βιβλίο και το παιδί", "Το παιδί και το παιχνίδι", "Το πρόβλημα της αγωγής των νέων" και άλλες για την τέχνη: "Εμείς το κοινό και οι καλλιτέχνες του καιρού μας", "Στοχασμός πάνω στην αφηρημένη τέχνη", δημοσιευμένες στο περιοδικό "Ζυγός". Έγραψε επίσης διηγήματα: "Άννα", "Καρφίτσες", "Σταυρούλα" (Κέδρος 1978), "Ανδρέας" (Στιγμή 1986), "Γέρο Λιάς", "Σταυρής" με το οποίο πήρε μέρος στον διαγωνισμό αντιστασιακού διηγήματος της "Επιθεώρησης Τέχνης".
Μη Διαθέσιμο
