Τα διηγήματα, αγαπητοί μου αναγνώστες, δεν είναι τίποτε άλλο παρά λουλούδια του νου και της καρδιάς του συγγραφέα. Λουλούδια σπάνια, ακριβά κι αγαπημένα. Μικρά κομμάτια της ζωής του που όλα μαζί συνταιριασμένα συνθέτουν το είναι του! Είναι τα γραπτά που τον εκφράζουν περισσότερο από κάθε άλλο κείμενο. Αν θέλετε να καταλάβετε τον συγγραφέα που αγαπάτε ψάξτε να βρήτε ανάμεσα στα γραπτά του κάποιο διήγημα, διαβάστε το με προσοχή και αγάπη και θα δείτε τότε ποιον συγγραφέα αγαπάτε. Το διήγημα κάνει τον αληθινό συγγραφέα. Σ’ αυτό φαίνεται όλη η μαστοριά τού λόγου και η μαγεία των λέξεων, που μοιάζουν με ψηφίδες πολύχρωμες στον καμβά της φαντασίας του. Το διήγημα είναι τόσο μαστορεμένος και τόσο προσεγμένος σ’ όλες τις λεπτομέρειές του λόγος, που μοιάζει περισσότερο με ποίημα. Κανένα άλλο λογοτεχνικό είδος δεν έχει τόση μαστοριά μέσα του όση το διήγημα. Θα τολμούσα να πω πως οι λέξεις του διηγήματος είναι συνταιρισμένες "σαν τα μάρμαρα της Πόλης πού ’ναι στην Αγιά-Σοφιά", έχουν το ίδιο σμίλεμα, το ίδιο πελέκημα, όπως κι εκείνα τα λατρεμένα κι αγιασμένα μάρμαρα του πιο ιερού του Γένους μας προσκυνήματος!
Ο Βασίλειος Νικόπουλος γεννήθηκε το 1942 στο χωριό Πωγωνίσκος της επαρχίας Κόνιτσας του νόμου Ιωαννίνων. Είναι έγγαμος, με δύο τέκνα. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο Κόνιτσας με άριστα και εισήχθη στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, επιτυχών πρώτος στις εισαγωγικές εξετάσεις. Πήρε το πτυχίο του με άριστα και αναγορεύθηκε διδάκτωρ του ίδιου πανεπιστημίου. Το 1971 εισήλθε στο δικαστικό σώμα και διορίστηκε έμμισθος πάρεδρος παρά πρωτοδίκαις στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Διήλθεν επιτυχώς όλες τις βαθμίδες της δικαστικής ιεραρχίας και το 2007 επελέγη Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Δημοσίευσε πολλές νομικές μελέτες σε διάφορα νομικά περιοδικά.
Παράλληλα όμως με την επιστήμη και το υψηλό του λειτούργημα ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με το διήγημα "Το τάμα", το όποιο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Νέα Εστία", όπου δημοσίευσε μια σειρά διηγημάτων.
