Στον κήπο της Διονυσίας, Διονυσώς ή Διασουνιώς, στο νησί της Κω, φυτρώνουν ανάλογα με τις εποχές τα πιο όμορφα λουλούδια και μυριστικά. Στην κουζίνα της, πού αστράφτει από νοικοκυροσύνη, μαγειρεύονται οι πιο λεπτές γεύσεις της Δύσης και της Ανατολής. Κάπου ανάμεσα στα ζουμπούλια και στο μαλεμπί φωλιάζει o κίνδυνος σα μαύρο χνουδωτό σκαθάρι. Βήμα το βήμα, σ' ένα κυματιστό ψηφιδωτό από κοντινές λήψεις και αναδρομές, ή Διονυσία διανύει το τόξο της γνώσης. Τελετουργική αναγκαιότητα ορίζει κάθε σταθμό αυτού του ταξιδιού προς την ανανέωση της ζωής μέσα από το μυστήριο του θανάτου. "Άγγελος και Διόνυσος, θα τα γνωρίσει όλα, θα ανεβεί και θα κατεβεί, θα αγγίξει με τα χαρισματικά της δάκτυλα τις ζωές των άλλων και σαν αντάλλαγμα θα δώσει τη δική της. Οι τοίχοι γίνονται χάρτινοι, η λογική θρυμματίζεται, τα ρούχα δεν κρύβουν πια τίποτα. Από την Κω στην Αθήνα, από το 1997 ως το 2007, κάτι γινόταν δίπλα μας πού μας ξέφευγε. Το πέρασμα της Διονυσίας από τη μεγάλη μας πόλη λούζει αυτή την αλήθεια με πολύ δυνατό φως.
Ο Αντώνης Νικολής γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Το 1979 αρχίζει τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, την οποία εγκαταλείπει τρία χρόνια αργότερα για την Κλασική Φιλολογία. Έχουν ανεβεί στη σκηνή τρία από τα θεατρικά έργα του: "Ο κύριος Εμμανουήλ και ο... Ροΐδης" (Πολιτιστική Ολυμπιάδα, θέατρο της Άνοιξης 2002, και σε περιοδεία το 2004) και "Το σπίτι φεύγει" (θέατρο Δημήτρης Χορν 2002-03), από τον Σταμάτη Φασουλή, και το 2009 από το θέατρο Στοά, με τον Θανάση Παπαγεωργίου και τη Λήδα Πρωτοψάλτη, το τελευταίο του έργο: "Λισαβόνα" (2007). Η νουβέλα "Το σκοτεινό νησί" (2008) είναι μεταγραφή του ομώνυμου θεατρικού του, του 2001, και η πρώτη έξοδός του στην πεζογραφία.
