Κοιτάμε πίσω· πού αλλού να κοιτάξουμε. Το μπροστά δεν το ξέρουμε· δεν μπορούμε να το δούμε - υποθέσεις να κάνουμε, προβλέψεις όχι· πάντοτε με βάση εμπειρίες από το παρελθόν. Κοιτάμε πίσω, τον εαυτό μας σε άλλους χρόνους· ως τι όμως να κοιτάμε; Ασφαλώς ως κοινωνικό υποκείμενο, δεν μπορούμε να τον κοιτάξουμε έξω από τα κοινωνικά, περιβάλλοντα του παρελθόντος του· ταξιδεύουμε τον ίδιο τον εαυτό μας στο παρελθόν.
Για τον ιστορικό όμως το ταξίδι αυτό είναι διπλό: ταξιδεύει τον εαυτό του και το επάγγελμά του ή τον εαυτό του με την ιδιαίτερη σχέση της δουλειάς του στο παρελθόν. Ο ιστορικός αυτό το ταξίδι στο παρελθόν το ξέρει καλά - όλο εκεί, στο παρελθόν, βρίσκεται.
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ο Βασίλης Κρεμμυδάς γεννήθηκε το 1935 στη Μεσσήνη Μεσσηνίας· εκεί τελείωσε το γυμνάσιο. Το 1959 έλαβε πτυχίο Ιστορίας και αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1964 έως το 1967 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Lyon και στην τότε Ecole Pratique des Hautes Etudes, στο Παρίσι. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης το 1972 με τη διατριβή "Το εμπόριο της Πελοποννήσου στον 18ο αιώνα". Το 1981 εκλέχτηκε υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών με το βιβλίο "Συγκυρία και εμπόριο στην προεπαναστατική Πελοπόννησο, 1793-1821". Το 1965-1967 διατέλεσε λέκτωρ των νέων ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Lyon. Επί 17 χρόνια εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση (Λύκειο Ζηρίδη και Σχολή Μωραΐτη) και το 1979-1982 δίδαξε ως ειδικός επιστήμων στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Το 1982 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο και το 1987 καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει προσκληθεί (professeur invite) δύο φορές σε πανεπιστήμια του Παρισιού. Είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της Επιτροπής Τέχνης και Πολιτισμού της Βουλής και διευθυντής της αυτοτελούς δημόσιας υπηρεσίας "Αρχεία Πρωθυπουργού, Υπουργών, Υφυπουργών και της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης". Τα ιδιαίτερα επιστημονικά ενδιαφέροντά του είναι προσανατολισμένα στις οικονομικές και κοινωνικές πραγματικότητες του τέλους της Τουρκοκρατίας και του ελληνικού 19ου αιώνα και σε ζητήματα της Επανάστασης του 1821 και των πρώτων δεκαετιών του βίου του ελληνικού κράτους.
