Η δόνια Μπέρτα, μια ρομαντική και ξεπεσμένη γριά αριστοκράτισσα, ζει σε μια απομονωμένη επαρχία της Ισπανίας καταδικασμένη από την τοπική κοινωνία και από τα αδέρφια της εξαιτίας ενός "ολισθήματος" στο οποίο υπέπεσε όταν ήταν νέα. Μόνη της συντροφιά η πιστή της υπηρέτρια, ένας γάτος κι ένας βαθύς, ανομολόγητος καημός. Μια τυχαία συνάντηση μ' ένα διάσημο ζωγράφο της δίνει το έναυσμα για να κλείσει τους λογαριασμούς της με το παρελθόν και να συμφιλιωθεί με τη συνείδησή της.
Στο μυθιστόρημα αναδεικνύονται τα ζητήματα της αναπλήρωσης του χαμένου χρόνου, της δύναμης της ανθρώπινης θέλησης και της θυσίας μέσα από την ιδιαίτερη ματιά του συγγραφέα. Δικαίως ο Λεοπόλδο Άλας "Κλαρίν" θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 19ου αιώνα και πατέρας της ισπανικής νουβέλας.
To πραγματικό του όνομα είναι Leopoldo Alas (Θαμόρα 1852 - Οβιέδο 1901). Διετέλεσε καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Οβιέδο, πόλη στην οποία έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Άρχισε τη συγγραφική του δραστηριότητα σε νεαρή ηλικία, ως ανταποκριτής της εφημερίδας El Dia στην Ανδαλουσία, όπου κάλυπτε τα εγκλήματα της περίφημης σπείρας κακοποιών της εποχής "Το μαύρο χέρι". Το πλούσιο έργο του περιλαμβάνει εκτός από το Λα Ρεχέντα (La Regenta) (1883-85), πολυάριθμες δημοσιογραφικές εργασίες, δοκίμια, κυρίως φιλολογικά, πέντε νουβέλες Pipa (1879), Su unico hijo (1890), Cuervo, Supercheria και Dona Berta (1892) και περισσότερα από εβδομήντα διηγήματα, από τα οποία ξεχωρίζουν ορισμένα όπως: Adios, Cordera!, Cuentos Morales (1896) και El senor y lo demas son cuentos (1893). Το πεζογραφικό του έργο τοποθετείται μαζί με το έργο του Μπενίτο Πέρεθ Γκαλδός (1843-1920) στην κορυφή του ισπανικού ρεαλιστικού και νατουραλιστικού μυθιστορήματος. Με την αφηγηματική του πολυπλοκότητα και την τεχνική και γλωσσική του αρτιότητα εγκαινιάζει το σύγχρονο ισπανικό μυθιστόρημα.
