Πολύ περισσότερο από μια κοινωνική και ιστορική μελέτη το βιβλίο αυτό αναπαριστά την εσωτερική πορεία ενός ανθρώπου καθώς βιώνει χρόνια τώρα τη φυσική του ξενιτιά. Αναπόφευκτα αποτελεί και μια ουσιαστική, ευρεία και σε βάθος προσέγγιση του ξένου μέσα στον κόσμο. Στο πρώτο μέρος της συλλογής των κειμένων του ο συγγραφέας διερευνά το ζήτημα του ξεριζωμού και του θρησκευτικού εθνικισμού και παρακολουθεί τον ξένο στην ιστορική του πορεία από τους αρχαίους χρόνους ως τις μέρες μας με επίκεντρο τον ελληνισμό. Στο δεύτερο μέρος της συλλογής αναφέρεται στη ζωντανή μνήμη τεσσάρων ανθρώπων που στάθηκαν ιδιαίτερα σημαντικοί για εκείνον προκειμένου να εντάξει δημιουργικά την ξενιτιά στη ζωή του: του πρεσβύτη Ιωάννη Μάγεντορφ, του Ζήσιμου Λορεντζάτου, του Φίλιππου Σέρραρντ και του Νίκου Γιανναδάκη. Τέλος, στο επίμετρο παρατίθεται ένα κείμενό του που αναφέρεται στην ελληνική διασπορά.
Ο π. Λάμπρος Καμπερίδης διακονεί ως ιερέας σε μία ελληνική ορθόδοξη κοινότητα στα περίχωρα του Μονρεάλ, όπου ζει από το 1970. Διδάσκει λογοτεχνία και θεολογία. Τελευταίος καρπός της αγάπης του για τον Παπαδιαμάντη, η επιμέλεια (με την Ντενίζ Χάρβεϋ) συλλογής διηγημάτων του μεγάλου μας συγγραφέα στα αγγλικά, που κυκλοφόρησε το 2007 με τον τίτλο "The Boundless Garden" (Α΄ τόμος, έπονται και άλλοι δύο). Τελευταίο του βιβλίο στα ελληνικά, Δος μοι τούτον τον ξένον", Ίνδικτος, 2006.
