Αποτελεί αισιόδοξη ένδειξη πολιτισμικής αλλαγής στον χώρο της εκλαϊκευμένης ψυχοθεραπείας η πεποίθηση ότι «όποιος κάνει ψυχοθεραπεία, θεραπεύεται» κατ’ αντιστοιχία του «όποιος πάει στον γιατρό, γιατρεύεται». Και, βέβαια, η αναζήτηση βοήθειας από ειδικό αποτελεί ένδειξη προόδου σε πολιτισμικό και επιστημονικό επίπεδο, καθώς αφενός επιβεβαιώνει την ανάγκη ύπαρξης κατάλληλα εκπαιδευμένων και πιστοποιημένων επαγγελματιών ψυχικής υγείας και αφετέρου αντιμάχεται αιώνες σκοταδιστικών προκαταλήψεων για την προέλευση της ψυχικής ασθένειας και τους τρόπους αντιμετώπισής της.
Ένας από τους σκοπούς αυτού του βιβλίου είναι η προσπάθεια αλλαγής αυτών των αναχρονιστικών αντιλήψεων στο ευρύ κοινό παράλληλα με την παραγωγή νέου για τα ελληνικά βιβλιογραφικά δεδομένα υλικού, το οποίο θα εμπλουτίσει τον φοιτητή και τον ειδικό ψυχικής υγείας με ερευνητικά στοιχεία για την αποτελεσματικότητα της ομαδικής θεραπείας αλλά και θα εξοικειώσει κάθε ενδιαφερόμενο με τις διαγνωστικές και θεραπευτικές μεθοδολογίες της κλινικής πράξης.
Ο αναγνώστης εισάγεται από τα πρώτα κεφάλαια στην ανάγκη επιστημονικού σχεδιασμού κάθε πρωτοβουλίας για ομαδική θεραπεία, σύμφωνα με τις καθοδηγητικές αρχές της Διεθνούς Ένωσης Ομαδικής Ψυχοθεραπείας, στο περιβάλλον των ελληνικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Κάθε κεφάλαιο περιλαμβάνει εκτός των άλλων και συγκεκριμένα διαγνωστικά εργαλεία που καθοδηγούν τον ειδικό στις παρεμβάσεις του με διαφορετικούς κλινικούς πληθυσμούς, με ιδιαίτερη έμφαση στις ομάδες θεραπείας για όλο το φάσμα των εξαρτήσεων.
Θέματα ταμπού, όπως η πρόωρη αποχώρηση των ασθενών και η επαγγελματική εξουθένωση των θεραπευτών, απολαμβάνουν ιδιαίτερης μνείας, σύμφωνα με τα νεότερα ερευνητικά δεδομένα και τη διεθνή εμπειρία. Και φυσικά στην εποχή των τεχνολογικών επαναστάσεων ο συγγραφέας προσπαθεί φιλότιμα να συνδυάσει τα κλινικά παραδείγματα με τις πρώτες συστηματικές προσπάθειες πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών με τη μορφή της αυξημένης πραγματικότητας και της διαδικτυακής συμβουλευτικής.
Ο Γιάννης Δρίτσας είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο ΤΕΙ Πάτρας, όπου διδάσκει την πρόληψη και θεραπεία της ουσιο-εξάρτησης, της νεανικής παραβατικότητας και νέες προσεγγίσεις στην ομαδική ψυχοθεραπεία. Έλαβε το μεταπτυχιακό του από το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας στην Κοινωνική Πολιτική και το Διδακτορικό του στην Κοινωνική Εργασία. Έχει εκπαιδευτεί στην ψυχοθεραπεία σύμφωνα με τον Roger και αργότερα στην Γνωσιακή Προσέγγιση. Έλαβε υποτροφία από το ΙΚY και το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας ως best student award. Έχει εργαστεί για αρκετά χρόνια σε Προγράμματα απεξάρτησης στον ΟΚΑΝΑ και ΚΕΘΕΑ. Το ερευνητικό του έργο συμπεριλαμβάνει δομές πρόληψης και θεραπείας για αλκοόλ και ουσίες και συνθήκες άσκησης της κοινωνικής Εργασίας στην χώρα μας. Έχει δημοσιεύσει άρθρα στην Εκλογή, Κοινωνική Εργασία και άλλα επιστημονικά περιοδικά, μια Μονογραφία στην Προσέγγιση Hudolin, και ένα βιβλίο στην Ομαδική θεραπεία και Πρακτική.
