Στο βιβλίο συμπλέκονται τα προσωπικά βιώματα με στοιχεία ιστορίας του Μοσχοποτάμου και της Κατερίνης, όπου ο συγγραφέας έζησε τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του τις κρίσιμες δεκαετίες του ΄40 και του ΄50.
Η συμπλοκή των βιωμάτων με την τοπική ιστορία δίνει στην αφήγηση άλλοτε προσωπικό, εξομολογητικό και άλλοτε επιστημονικό χαρακτήρα. Πάντως σε κάθε περίπτωση, σε πρώτο ή τρίτο πρόσωπο, η αφήγηση αγωνιά για την ιστορική ακρίβεια.
Ο Νίκος Δημ. Βαρμάζης γεννήθηκε στον Μοσχοπόταμο Πιερίας το 1936 και φοίτησε στο Γυμνάσιο Αρρένων Πιερίας. Το 1960 αποφοίτησε από το κλασικό τμήμα της Φιλοσοφικής του ΑΠΘ με βαθμό άριστα. Παρακολούθησε το τμήμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής του ΑΠΘ και αναγορεύτηκε διδάκτορας με βαθμό άριστα. Θήτευσε στη Μέση εκπαίδευση επί 38 συναπτά έτη (1961-1999).
Εργάστηκε ως φιλόλογος στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Αρρένων Ανατόλια (1961-1964), στη Σκοτούσα Σερρών (1964-1965) και στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1965-1983). Από το 1984 ως το 1999 υπηρέτησε ως σχολικός σύμβουλος φιλολόγων στους νομούς Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης. Το 1999 εκλέχτηκε επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής με γνωστικό αντικείμενο τη διδακτική μεθοδολογία. Συνταξιοδοτήθηκε τον Αύγουστο του 2004.
