Η δυσλεξία έχει αποτελέσει το αντικείμενο μιας πληθώρας ερευνητικών εργασιών, οι οποίες συνέβαλαν στον προσδιορισμό της φύσης και της αιτιολογίας της καθώς και στη διαμόρφωση κατάλληλων διδακτικών προσεγγίσεων. Ωστόσο, τα ζητήματα που αφορούν στη συναισθηματική και στην κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών με δυσλεξία δεν έχουν τύχει ανάλογης διερεύνησης ιδιαίτερα στην ελληνική βιβλιογραφία.
Με αφετηρία τη σχέση αλληλεπίδρασης που διαπιστώνεται μεταξύ του γνωστικού και του συναισθηματικού παράγοντα το βιβλίο αυτό αποσκοπεί στην ανάδειξη του ρόλου των συναισθηματικών και κοινωνικών παραμέτρων στην εξέλιξη των δυσλεξικών παιδιών και στην αντιμετώπιση της δυσλεξίας. Μέσα από την κριτική ανάλυση σχετικών ερευνών επιχειρείται η προσέγγιση των ακόλουθων ερωτημάτων:
- Κατά πόσο είναι πιθανό η δυσλεξία να ανάγεται σε συναισθηματικά προβλήματα;
- Ποιες επιπτώσεις μπορεί να επιφέρει στη συναισθηματική και την κοινωνική λειτουργία των μαθητών και στην επαγγελματική και προσωπική τους πορεία;
- Ποιοι παράγοντες συντελούν στην εμφάνιση ή, αντίθετα, στον περιορισμό των ψυχοκοινωνικών δυσκολιών στα παιδιά και τους εφήβους με δυσλεξία;
Οι ερευνητικές μαρτυρίες αποκαλύπτουν την αλληλεξάρτηση μεταξύ των κοινωνικοσυναισθηματικών προβλημάτων των παιδιών με δυσλεξία και υποδηλώνουν την αναγκαιότητα παροχής ψυχοκοινωνικής στήριξης στο πλαίσιο του σχολείου.
Η Δόικου - Αυλίδου σπούδασε στο Τμήμα Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Louis Pasteur του Στρασβούργου, από όπου και απέκτησε το διδακτορικό της δίπλωμα. Εργάστηκε ιδιωτικά ως ψυχολόγος και δίδαξε στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο Τμήμα Βρεφονηπιοκομίας του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Από το 1995 είναι λέκτορας στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το επιστημονικό της έργο επικεντρώνεται σε θέματα ειδικής αγωγής και ειδικότερα στις μαθησιακές δυσκολίες, στην οπτική ανεπάρκεια και στη σχολική και κοινωνική ένταξη των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
