Τα κείμενα που ακολουθούν ανάγονται στη μέριμνα διασώσεως του ουσιώδους. Ωστόσο, για τούτο είναι δύσκολο να διατυπωθεί λόγος ουσιαστικός. Εδώ έγκειται η σταυρική αντινομία της συνειδήσεώς μας. Η ύπαρξη του ανθρώπου κυκλώνεται από το ουσιώδες και δεν μπορεί να ανταποκριθεί ουσιωδώς στην πρόκλησή του. Ώστε το τέλος να αγνοεί ο άνθρωπος αυτά που κατεξοχήν τον αφορούν.
Και όμως. Στο μάκρος της ιστορίας έχουν επιτευχθεί συνειδητοποιήσεις, που στέκονται ως δρομοδείκτες στην πορεία μας μέσα στη νύχτα. Κι ενιότε αναφαίνονται φώτα εκτυφλωτικά. Δεν μπορούμε να παραθεωρήσουμε αυτά τα μεγάλα σημεία του πνεύματος. Ούτε να τα εγκαταλείψουμε στη λησμονιά των αιώνων.[...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου).
