"Πέρασαν δίπλα σου. Ανοιχτόχρωμες κηλίδες, στην πολυχρωμία του πλήθους. Σε ανύποπτες στιγμές... Πώς να θυμάσαι;
»Κάποιες σε άγγιξαν με την άκρη του φορέματός τους, τρέχοντας να προλάβουν... Κάπου, στο μετρό, στην αναμονή ενός πράσινου φαναριού...
»Στην είσοδο ενός νοσοκομείου.
»Να στάθηκαν δίπλα σου, καθώς κοίταζες μια βιτρίνα.
»Στο ταμείο ενός κινηματογράφου. (...)
»Σε ρωτώ αν τις συνάντησες κι αν ένα αβασάνιστο "όχι" ενδέχεται να σε προβληματίζει... Ίσως να σιωπήσεις και δε θα παραξενευτώ. Αρκεί..."
