«Σε λίγα χρόνια, αυτά τα αδιαπέραστα δάση θα έχουν πέσει, ο αχός του πολιτισμού και της βιομηχανίας θα σπάσει τη σιωπή του Σάγκινο. Ο απόηχός του θα σιγήσει… Προβλήτες θα φυλακίσουν τις όχθες του και πλώρες καραβιών θα ταράζουν τα νερά του, που σήμερα κυλούν άσπιλα και γαλήνια στη μέση μιας ανώνυμης ερημιάς. Πενήντα μόνο λεύγες χωρίζουν τούτη τη μοναξιά από τους μεγάλους ευρωπαϊκούς οικισμούς. Είμαστε ίσως οι τελευταίοι ταξιδιώτες που τους δόθηκε η ευκαιρία να την αντικρίσουν μέσα στην πρωτόγονη μεγαλοπρέπειά της, τόσο ισχυρή είναι η παρόρμηση που παρασύρει τη λευκή φυλή προς την ολοκληρωτική κατάκτηση ενός νέου κόσμου».
Ο Αλεξί ντε Τοκβίλ πραγματοποίησε το καλοκαίρι του 1831 ένα ταξίδι στα έσχατα όρια του αμερικανικού πολιτισμού. Ο θαυμασμός και το δέος μπροστά σε μια φύση παρθένα ακόμη, καθώς και η επέλαση της αδυσώπητης αστικοποίησης προς δυσμάς, του ενέπνευσαν αυτή την εκπληκτικά επίκαιρη αφήγηση που ζωντανεύει τον μύθο των συνόρων.
Γάλλος ιστορικός και πολιτικός, ο Alexis de Tocqueville γεννήθηκε στο Παρίσι το 1805 και πέθανε στις Κάννες το 1859. Μέλος του Δικαστικού Σώματος, στα χρόνια της Παλινόρθωσης της Μοναρχίας, επιφορτίστηκε από την κυβέρνηση με τη μελέτη του σωφρονιστικού συστήματος των ΗΠΑ. Το ταξίδι του στις ΗΠΑ κατέληξε στη συγγραφή του μνημειώδους έργου του "De la democratie en Amerique" (1835-1840) [στα ελληνικά: "Η δημοκρατία στην Αμερική", μτφρ.: Μπάμπης Λυκούδης. εισ.: Γιώργος Μανιάτης, εκδόσεις Στοχαστής]. Το έργο αυτό εξακολουθεί να θεωρείται, και μάλιστα στην Αμερική, η πλέον διεισδυτική και προφητική ανάλυση του αμερικανικού πολιτισμού.
Ακαδημαϊκός (1841), βουλευτής και στη συνέχεια υπουργός Εξωτερικών (1849), αποσύρθηκε από την πολιτική ζωή το 1851, μετά το πραξικόπημα του Λουδοβίκου Βοναπάρτη, και αφιέρωσε τη ζωή του στη συγγραφή ιστορικών μελετών με αποκορύφωμα το άλλο περίφημο έργο του "L' ancien regime et la revolution (1856). Πεπεισμένος ότι η δημοκρατική ιδέα, δηλαδή η ισότητα, αποτελεί αναπόφευκτο γεγονός που σηματοδοτεί το οριστικό τέλος της αριστοκρατίας από την οποία ο ίδιος προερχόταν, ο Τοκβίλ προσπάθησε να βρει τους τρόπους με τους οποίους η ελευθερία θα μπορούσε να συνδυαστεί με τη δημοκρατία. Για τον Τοκβίλ, από τη δημοκρατία μπορεί να προκύψει ένας φοβερός κίνδυνος· είναι δυνατόν, στο όνομα της λαϊκής βούλησης, το Κράτος να συντρίψει κάθε ελευθερία. Για να αποφευχθεί αυτός ο κίνδυνος δεσποτισμού της πλειοψηφίας εις βάρος των μειοψηφιών απαιτούνται μέτρα ταυτοχρόνως πολιτικά (αποκέντρωση, ελευθερία του Τύπου, ενίσχυση των τοπικών ελευθεριών), κοινωνικά (ανάπτυξη των σωματείων) και νομικά (ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας). Η επιχειρηματολογία του Τοκβίλ, η οποία στηρίζεται στη μελέτη των ιστορικών γεγονότων, ακολουθεί μια μέθοδο που θυμίζει τον Μοντεσκιέ, με τον οποίο ο Τοκβίλ συγγενεύει χάρη στην αυστηρά επιστημονική λογική του αλλά και στο λιτό και σαφές ύφος του.
(Λεξικό "Le Petit Robert")
