Αλήθεια τι γνωρίζει ο Αθηναίος πολίτης σήμερα για το παρελθόν της παρουσίας του Εβραίου συμπολίτη του στην πρωτεύουσα; Τις Κυριακές σεργιανίζει χαζεύοντας τα μικρομάγαζα στου Γιουσουρούμ χωρίς να γνωρίζει ότι το όνομα αυτό ανήκει σε μία από τις πρώτες εβραϊκές οικογένειες του 20ού αιώνα που εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα και πρόκοψαν στο εμπόριο. Και όταν τα βήματά του τον οδηγήσουν στην Πλατεία της Μητρόπολης, μπροστά στο άγαλμα του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού, δεν γνωρίζει –γιατί ατυχώς η επιγραφή έχει χαραχθεί στο πίσω μέρος της βάσης– την ηρωϊκή στάση του φωτισμένου αυτού Ιεράρχη κατά την Κατοχή στο θέμα του Ναζιστικού διωγμού των Εβραίων.
Καλώ λοιπόν τον αναγνώστη σε μία περιήγηση στο παρελθόν γεμάτη εκπλήξεις σε κάθε βήμα, εκπλήξεις που έρχονται να θυμίσουν ότι, παρά τις ελάχιστες διαφωνίες, είναι περισσότερα εκείνα που ενώνουν Αθηναίους Έλληνες και Εβραίους παρά όσα τους χωρίζουν.
Γεννημένη στην Αθήνα η Ρ. Γκαμπάι σπούδασε ξένες γλώσσες και εργάσθηκε σχεδόν αποκλειστικά στην Διπλωματική Αντιπροσωπεία του Ισραήλ, αρχικά ως υπεύθυνη Τύπου και αργότερα στην Πρεσβεία πλέον του Ισραήλ ως Υπεύθυνη Πολιτιστικών Σχέσεων.
Σεφαραδικής καταγωγής η ίδια, έγινε γνωστή για το ποιητικό της έργο σε γλώσσα Λαδίνο (ισπανο-εβραϊκή) αλλά και για το μεταφραστικό.
