Η μελέτη αυτή, φιλοδοξεί να προβάλει τον τύπο του σχολαστικοκριτικού δασκάλου της Ιστορίας. Και αυτόν, εξοπλισμένο με θέληση και ικανότητα, για να οδηγήσει το μαθητή του σε μια ουσιαστική ιστορική κατάρτιση. Τη γνώση που μπορεί και προκύπτει, όταν η διδασκαλία της Ιστορίας (καταστεί δυνατό να) συνδυασθεί με ευρετικές και διερευνητικές διαδικασίες και πρακτικές. Του δασκάλου, λοιπόν, που θέλει να εξηγήσει και τεκμηριώσει το «γιατί» της εκτιμώμενης ως σύγχρονης, (. . .), ιστορικοδιδακτικής νοοτροπίας, μεθοδολογίας και πρακτικών. Και τα τελευταία να διαποτίζονται από τις πολύτιμες παρεμβάσεις της φιλοσοφίας της Ιστορίας.
