Στο δεύτερο μέρος του "Είναι και χρόνος" (...) ο Martin Heidegger εμπλουτίζει και προεκτείνει την ανακάλυψη η οποία υπήρξε το κορυφαίο επίτευγμα του πρώτου μέρους: ότι το "Είναι" του ανθρώπου είναι η μέριμνα. Κατά πόσο χαρακτηρίζει αυτή η έννοια ολόκληρο τον άνθρωπο, από την αρχή έως το τέλος του; Για να απαντήσει σ’ αυτή την ερώτηση ο Χάιντεγκερ καταπιάνεται με το "τέλος" του ανθρώπου, που είναι ο θάνατος. Μέσα στον καθημερινό τρόπο διαβίωσης οι άνθρωποι ζουν κατά το πλείστο αναυθεντικά. Ξεχνούν τον επικείμενο θάνατό τους και αδιαφορούν για μια βαθύτερη γνωριμία με τον εαυτό τους. Υπάρχει ωστόσο κατά κοινή ομολογία μια "φωνή", η ηθική συνείδηση, που τεκμηριώνει τη δυνατότητα αυθεντικής ύπαρξης. Ο Χάιντεγκερ αποφαίνεται ότι εάν ακουστεί κατά βάθος, αυτή η φωνή καλεί τον άνθρωπο να προσεγγίσει τον εαυτό του και να υπάρξει αυθεντικά.
O Martin Heidegger (1889-1976) θεωρείται ένας από τους κορυφαίους φιλοσόφους του 20ου αιώνα, χάρη κυρίως στο έργο του "Είναι και Χρόνος" (1927). Διετέλεσε καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Marburg (1923-1928) και του Freiburg (1928-1952). Υπήρξε ο σημαντικότερος μαθητής του ιδρυτή της φαινομενολογίας Edmund Husserl. Οι παραδόσεις του άρχισαν να δημοσιεύονται το 1975 και αριθμούν ήδη εξήντα τόμους. Δεν νοείται σήμερα ερμηνευτική προσέγγιση της ιστορίας της φιλοσοφίας (Προσωκρατικοί, Kant, Nietzsche, Hegel) που να μην λαμβάνει υπόψη της τις θέσεις του Heidegger.
