Πρόκειται για μια νέου τύπου εισαγωγική στα ζητήματα των σύγχρονων κοινωνικών κρατών, με ανάλυση θεμάτων, συχνά καθημερινών, από νέα οπτική γωνία. Παράλληλα διατηρείται η επίσημη παρουσίαση των βασικότερων ενδιαφερόντων, με τα οποία απασχολείται η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι χώρες της, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος στη σημερινή εποχή.
Έτσι, στο πρώτο μέρος του βιβλίου μπορεί ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης ή η αναγνώστρια να αναζητήσουν ιστορικά, φιλοσοφικά και πολιτικά στοιχεία για έννοιες και ζητήματα που υποβόσκουν κάτω από τις αποφάνσεις μας για τη μια ή την άλλη κοινωνική πολιτική. Η ισότητα και η κοινωνική δικαιοσύνη, το αν είμαστε πάντα προϊόντα μιας κρατικής παρέμβασης, ή εάν μπορεί να είμαστε και "κλασικοί", παρά το πέρασμα του χρόνου, ο γάμος και οι σχέσεις του, η οικογένεια χωρίς γάμο, τι είναι και πότε υπάρχει βία και βαναυσότητα και πώς θα αντιμετωπιστούν, οι σχέσεις μας με την πλειάδα ειδικοτήτων που έχουν προκύψει, το δίλημμα της παρέμβασης του κράτους είτε στην οικονομία και την εργασία, είτε στον πυρήνα των ανθρώπινων σχέσεων, είναι μερικά από τα θέματα που συζητιούνται. Αλλά δεν αμελούνται κι άλλα, όπως μια σειρά ρίσκων του πολίτη ως καταναλωτή, αγρότη ή εξαρτώμενου από το φυσικό περιβάλλον, που συνιστούν μια νέα "ατζέντα" κοινωνικής πολιτικής. Κοινωνικός αποκλεισμός, φτώχεια και τεχνολογικές ανισότητες είναι επίσης μια άλλη σειρά θεμάτων, στα οποία επιχειρείται νέα προσέγγιση.
Στο δεύτερο μέρος του έργου εστιάζεται η προσοχή σε πιο συγκριτικές και πολιτικές πλευρές, με άξονα ανάλυσης το πέρασμα στις σύγχρονες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Το κείμενο επικουρείται από σχετικούς πίνακες και γραφήματα, ενώ περιλαμβάνει εστιασμένες μελέτες και παράρτημα δίκην γλωσσάριου. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό, τέλος, είναι το πνεύμα ανίχνευσης του πεδίου, που πιστεύουμε ότι βοηθά στο να ξαναγυρίζουμε σε ορισμένα θεμελιώδη ερωτήματα, όπως άλλωστε συμβαίνει διεθνώς. Ένα κυρίαρχο τέτοιο θεμελιώδες θέμα είναι το ότι το κοινωνικό κράτος δεν είναι παρά το "Κράτος" σε μια από τις ποικίλες δραστηριότητες του, ίσως όμως εδώ σε μια από τις πιο φιλόδοξες, αφού συχνά αποπειράται να δημιουργήσει τον άνθρωπο, κι όχι απλά να παρακολουθήσει το προσωπικό γράψιμο της βιογραφίας του. Όμως, σ' αυτό θα συναντήσει και άλλους μηχανισμούς δημιουργίας, όπως η "αγορά", αλλά και η "ιστορία", ακόμα και με τη μορφή διαφόρων παραδόσεων.
Ο Δημήτρης Κιούκιας γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο, Διεθνείς Σπουδές και Πολιτική Επιστήμη στην Αθήνα και το Μπέρμιννχαμ της Μ. Βρετανίας (MSc, PhD Birmingham, 1991). Είναι συγγραφέας των βιβλίων "Μέσα στις κοινωνίες της διακινδύνευσης, αφανή ζητήματα της υπό παγκοσμιοποίηση Κοινωνικής Ευρώπης" (Παπαζήσης 2004), "Ευρωπαϊκά συστήματα πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης: Οι πολιτικές των κραμάτων" (Παπαζήσης 2001), "Η τραγική περίμετρος της προόδου: Πολιτιστικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας" (Θεμέλιο 1998) και "Οργάνωση συμφερόντων στην Ελλάδα" (Εξάντας 1994). Κυριότερες διεθνείς δημοσιεύσεις του έχουν γίνει στο Social Policy & Administration (2003), Journal of Modern Greek Studies (1997,1993), στα διεθνή συνεδριακά κέντρα της Βρετανικής Πολιτικής Επιστήμης (PSA 2003), της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Επιστήμης (ECPR 2003), κ.α. Επίσης έχει γράψει και σε συλλογικούς τόμους, όπως για την πολιτική διαφθορά (Ι. Σιδέρης 2005), την ελληνική εξωτερική πολιτική (Ι. Σιδέρης 1995) και τον Απόδημο Ελληνισμό στην Ευρώπη (ΥΠΕΞ/ΓΓΑΕ 1995). Επιπλέον έχει γράψει σε έγκριτα ελληνικά επιστημονικά περιοδικά. Διετέλεσε Επιστημονικός Συνεργάτης στην Ελληνική Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (1996-2000). Συμμετείχε στην Ευρωμεσογειακή κοινωνικο-οικονομική συνεργασία το 1996 (προήδρευσε μέρος της στην Αλγερία, με αντικείμενο την ανεργία των νέων). Δίδαξε Διεθνείς Σχέσεις στο University of Birmingham (1989-1991), Ευρωπαϊκές Σπουδές στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης (IΔΕ1994-1996) και, σε συνεργασία με πανεπιστήμια, ερευνητικά ιδρύματα και άλλους φορείς της κοινωνίας των πολιτών, διεξήγαγε σεμινάρια για μετανάστες, ανέργους και συνδικαλιστικές ηγεσίες. Δίδαξε ακόμα σε μεταπτυχιακά προγράμματα και άλλες σχολές (1992-2000). Είναι κάτοχος του Βραβείου Γ. Αρώνης/Πανεπιστήμιο Αθηνών 1999. Από το 2001 είναι Λέκτορας στο ΑΠΘ.
