Η θέση και ο ρόλος της επιστημονικής έρευνας στην προώθηση της επιστήμης και της γνώσης θεωρούνται γενικώς σήμερα πέραν κάθε αμφισβήτησης. Και ιδιαίτερα στο χώρο των κοινωνικών επιστημών η σημαντικότητα της εμπειρικής έρευνας είναι από μακρού θεμελιωμένη.
Ειδικά στο πλαίσιο των επιστημών της εκπαίδευσης, η ψυχοπαιδαγωγική έρευνα κατέχει μια σημαντική θέση διεθνώς. 'Ηδη μάλιστα και στη χώρα μας το αντικείμενο αυτό αρχίζει να εξετάζεται με σοβαρότητα στους χώρους ακαδημαϊκής δραστηριότητας και, παρότι είμαστε μακριά απ' το σημείο που να μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι έχει γίνει ικανοποιητική πρόοδος, θα ήταν αναληθής και ο ισχυρισμός ότι δεν καταβάλλονται προσπάθειες. Είναι πολλές Οι σοβαρές ερευνητικές εργασίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας στις τελευταίες 2 -3 δεκαετίες, και σίγουρα υπάρχουν κι άλλες που δεν έχουν ανακοινωθεί. Ίσως μάλιστα ένα από τα προβλήματα που σχετίζονται με την "πολιτική παιδαγωγικής έρευνας" στη χώρα μας να είναι ακριβώς και η έλλειψη αποτελεσματικού μηχανισμού γνωστοποίησης των ερευνητικών προσπαθειών. Για "πολιτική συστηματοποίησης" της ψυχοπαιδαγωγικής εμπειρικής έρευνας ούτε λόγος να γίνεται επί της ουσίας.
Θεωρητικά, πάντως, η έρευνα ανήκει στα αντικείμενα που έχουν σχετικά αντιμετωπιστεί με προσοχή και στην Ελλάδα. 'Ηδη τα τελευταία χρόνια, η βιβλιογραφία στα Ελληνικά έχει εμπλουτιστεί με αρκετές σοβαρές εργασίες θεωρίας και μεθοδολογίας έρευνας. Χωρίς αμφιβολία ο τομέας αυτός της επιστήμης χρειάζεται να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο.
Η παρούσα εργασία αποτελεί μια ακόμη προσπάθεια εμπλουτισμού της Ελληνικής βιβλιογραφίας στο χώρο της μεθοδολογίας ψυχοπαιδαγωγικής έρευνας. Αποτελεί ένα μεθοδολογικό βοήθημα, και με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσπάθεια προς την κατεύθυνση της φιλοσοφίας της επιστήμης και της επιστημολογίας. Επισημαίνεται εισαγωγικά ότι πρόθε-ση του συγγραφέα είναι η εργασία αυτή να έχει τη χροιά χρηστικού εγχειριδίου μάλλον παρά καθαυτού θεωρητικού επιστημονικού συγγράμματος.
Ο Ευστ. Γ. Δημητρόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Τριπόταμα των Καλαβρύτων το 1944. Τελείωσε το τότε εξατάξιο Γυμνάσιο στην Αθήνα και φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (2 πτυχία). Πήρε, επίσης, το Πτυχίο Παιδαγωγικών Σπουδών της Παιδαγωγικής Σχολής της ΣΕΛΕΤΕ. Το 1977, με υποτροφία του ιδρύματος Φουλμπράιτ (Fullbright Foundation), πήγε για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική, στο Indiana University, από το οποίο έλαβε τους τίτλους Master of science και Doctor of philosophy. Κεντρικά αντικείμενα σπουδών του ήταν η παιδαγωγική ψυχολογία, η συμβουλευτική και η ψυχολογία. Ειδική έμφαση δόθηκε στην αξιολόγηση και έρευνα. Στο ίδιο πανεπιστήμιο δίδαξε ως βοηθός επί ένα έτος στο μεταπτυχιακό επίπεδο. Από το 1974 είναι μόνιμος καθηγητής στην Παιδαγωγική Σχολή της ΣΕΛΕΤΕ, ενώ τυπικά από το 1985 εντάχθηκε διά νόμου στην ΣΕΥΠ του ΤΕΙ Αθηνών. Σήμερα διδάσκει στη ΣΕΛΕΤΕ και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, μαθήματα της ειδικότητάς του. Είναι προϊστάμενος του τμήματος Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού, όπως και του Εργαστηρίου Ψυχολογίας-Παιδαγωγικής της ΣΕΛΕΤΕ στο Μαρούσι. Τα κύρια διδακτικά, συγγραφικά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στα αντικείμενα Ψυχολογία, Συμβουλευτική, Αξιολόγηση και Έρευνα. Το συγγραφικό του έργο συνολικά ξεπερνά τις 200 εργασίες σε βιβλία και άρθρα.
