Η πλούσια αλλά και ποιοτική νομολογιακή παραγωγή που έχουν κατά τις τελευταίες δεκαετίες να επιδείξουν ιδίως το Συμβούλιο της Επικρατείας, από πλευράς ελληνικών δικαιοδοτικών οργάνων, καθώς και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επί υποθέσεων με κύρια ή παρεμπίπτοντα ζητήματα από την ύλη του Εκκλησιαστικού Δικαίου, κατέστησαν
αναγκαία την αναθεωρημένη έκδοση του παρόντος καταξιωμένου, ήδη από το 2013, έργου, ώστε να παρακολουθεί τις πλέον πρόσφατες εξελίξεις.
Την ίδια περίοδο, μία δαψιλής βιβλιογραφία, προερχόμενη όχι μόνον από τον ευρωπαϊκό αλλά και τον ελληνικό επιστημονικό χώρο, έρχεται να ελκύσει αισιόδοξα το ενδιαφέρον μας για τη θεωρητική της συμβολή στην ανάπτυξη τομέων όπως είναι η προστασία του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας, οι σχέσεις κράτους και εκκλησίας, η οργάνωση, διοίκηση και θεσμική λειτουργία του εκκλησιαστικού οργανισμού, καθώς και το δικαιοδοσιακό περιεχόμενο των εκκλησιαστικών δικαιοταξιών της ελληνικής επικράτειας.
Ο μετά χείρας τόμος επιχειρεί να κινηθεί στο πλαίσιο που συγκαθορίζουντα νέα αυτά δεδομένα, αποτελώντας μία ισορροπημένη αρωγή τόσο στη θεωρητική καλλιέργεια όσο και τη νομολογιακή (εφαρμοσμένη) διάπλαση των επιμέρους ερευνητικών κατευθύνσεων του Εκκλησιαστικού Δικαίου.
Ο Κωνσταντίνος Γ. Παπαγεωργίου είναι Επίκουρος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου διδάσκει Εκκλησιαστικό Δίκαιο. Από το 1993 ασκεί δικηγορία ως μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.
